+2009+002.jpg)
Alí estaban as formigas, no túnel luminoso do centro da estrela.
Era unha mañá clara de verán e as campaíñas (Ipomoea purpurea) (preme) agasallaban a súa luz naquela beirarrúa de Mar del Plata.
Era unha mañá clara de verán e as campaíñas (Ipomoea purpurea) (preme) agasallaban a súa luz naquela beirarrúa de Mar del Plata.
Saúdos.
Antón.
(Traducción en comentarios)
Allí estaban las hormigas, en el túnel luminoso del centro de la estrella.
ResponderEliminarEra una mañana clara de verano y las campanillas (Ipomoea purpurea) regalaban su luz en aquella vereda de Mar del PLata.
Saludos.
Antón.
ay que bonito é o galego.
ResponderEliminarxa tés boa vista, para ver ata os menesteres das formigas ;-)
agora en serio: vaia post mais bonito che quedou, con tres formiguiñas e unha humilde flor da beirarua. claro que tamén o nome de Mar de Plata contribue o seu
Todo é fermosura, a foto, a capaíña a luz, ata incluso as formigas. Vaia vista tiveches.
ResponderEliminarUn saúdo.
Aquí aun falta demasiado tiempo para la primavera...
ResponderEliminarooooohhhhhh ohhhhhhh ooohhhhhhh
ResponderEliminarohhhhhhh... me embobé con la estrella y con el texto... Volveré seguro a embobarme mas veces... qué belleza......
graciassssss.....
Cuando el color es tan intenso, es un placer contemplar una belleza como la que presentas.
ResponderEliminarUn abrazo
Aiiiii....que fermosuraaaa!!!
ResponderEliminarMoi bonita a descripción e a foto. Aquí é puro inverno.Apertas
ResponderEliminarNos queda poco para que aquí la primavera iguale esa hermosura.
ResponderEliminarA campaíña parece unha estrela de verdade , con esa luz tan intensa no medio. As formigas, coma ti, disfrutando do sol ;-)
ResponderEliminarUn sol á súa medida :-)
Chuchiños
¿Estaremos hablando de la misma planta?
ResponderEliminarEs la belleza de las cosas sencillas.
http://ovnm.blogspot.com/2007/10/convolvulus-arvensis.html
Apertas
_____________________________
CristalRasgado & LaMiradaAusente
_____________________________
Cuatro palabras, y qué bonitas: qué bien elegidas. Un saludo
ResponderEliminarBella composición y bella foto.
ResponderEliminarMe ha gustado mucho.
Un abrazo, amigo.
mar de plata que bonito!!!
ResponderEliminarbesitos
Buen gusto han tenido estas hormigas para escoger su cobijo en este túnel luminoso.
ResponderEliminarMuy bien vista esta imagen tan bonita!!
Un abrazo desde Barcelona.
Fermosa foto, si señor...que envexa sinto neste intre... do bo tempo, aqui que andamos saltando de temporal en temporal...parece que non vai chegar nunca a primavera.
ResponderEliminarPero nunca choveu que non escampara asi que...un pouco de paciencia e a esperar....
Unha aperta.
Unha das fotos mais fermosas que vin ultimamente, encántame. Levo un bo anaco mirándoa como hipnotizado.
ResponderEliminarParabens.
Es una flor preciosa, siempre que la veo me gusta, parece que salga luz de su interior.
ResponderEliminarMuy bonita, Antón!
Saludos!
Aquí las camelias tambien tienen sus hormigas, !mira que son finas!
ResponderEliminarBonitiña a máis non poder. E non se podería facer un vestidiño (ou outra prenda minúscula, se a "tela" non da para máis) con esa florciña?. Podía ser un precioso agasallo para o 14 que se aveciña... ;-)
ResponderEliminarPreciosa foto e fermosas verbas.
ResponderEliminarSaudos
ZELTIA: ben bonito é o galego, e agardo estar á súa altura cando o escribo.
ResponderEliminarAledame que che gustara a entrada.
Unha aperta.
CARLOS SOUSA: non creas, ata un cego atoparía as formigas nese tunel con tanta luz.
Unha aperta.
PEDRO: ya llegará, ya llegará :-)
Piensa que aquí los días son cada vez más breves...
Un abrazo.
CRIS: gracias a ti por tu visita y por apreciar nuestras entradas.
Un bico.
JAN PUERTA: ¡hola, amigo! gracias por pasar y dejar tus impresiones.
ResponderEliminarOtro abrazo para ti.
HADEX: gustame moito a natureza; qué sorte que che gustou a entrada :-)
Un bico.
SUSO LISTA: grazas. Sei moi ben que tedes un inverno moi duro, ánimo!
Unha aperta.
RUBÉN: gracias por tu comentario. Aprecio tu optimismo.
Un abrazo.
CUSPE: disfrutei, disfrutei. Falo en pasado snif, snif.
ResponderEliminarChuchos.
ÑOCO LE BOLO: tal vez la que muestras sea de la misma familia, aunque esta que he subido es más sencilla. Ambas son hermosas :-)
Apertas.
ANDRÉS: me gratifica encontrarte por aquí. Valoro tu comentario.
Un abrazo.
CORNELIVS: gracias por tu visita.
Un fuerte abrazo.
ANIÑA: estoy seguro que te encantaría recorrerla.
ResponderEliminarUn beso.
MONTSE: hola amiga. Me alegra que te haya gustado la imagen.
Envío un abrazo hacia Barcelona :-)
VINTXUCA: xa chegará, xa chegará :-)
Outra aperta.
RAPOSO: moitas, moitas grazas. Aledame moito que a campaíña che gustara tanto.
Unha aperta.
MÓNICA PÉREZ: gracias por el ofrecimiento.
ResponderEliminarMARILUZ: un comentario grato de tu parte es muy auspicioso para mi.
Muchos saludos.
ABUELOSCRISY TOÑO: as túas camelias non teñen igual, son fermosísimas.
Unha aperta.
CHOUSA: qué puidera facelo! :-)
Unha aperta.
BARREIRA: dúas veces grazas :-)
ResponderEliminarUnha aperta.
Precioso mini-poema, con el protagonismo de una flor sencilla y de color increible.
ResponderEliminarFONSILLEDA: muchas gracias por tus palabras :-)
ResponderEliminarMe alegra que te gustara la entrada
Un saludo.
Qué buena foto! Ojo atento y cámara presta. Y las palabras exactas, insuperables.
ResponderEliminarUn abrazo
MARCELO: muchas gracias por tu generosidad.
ResponderEliminar¡Un abrazo!
Antón.