viernes, 20 de marzo de 2009

Ata logo

Botarei de menos os días luminosos, as árbores cubertas de follas, os trilos dos paxaros e o tempo de lecer.

Leva ben lonxe os días quentes de máis de 30°C que fixeron da cidade un forno.

Ata o 21 de decembro, verán.

Antón.

(Na foto Manuel e un amigo en Mar del Plata)
(Traducción en comentarios)

25 comentarios:

  1. Hasta luego

    Extrañaré los días luminosos, los árboles cubiertos de hojas, los trinos de los pájaros y el tiempo de vacaciones.

    Lleva bien lejos los días tórridos de más de 30°C que hicieron de la ciudad un horno.

    Hasta el 21 de diciembre, verano.

    Antón.

    (En la foto Manuel y un amigo en Mar del Plata)

    ResponderEliminar
  2. Que curioso, e nos aqui deixamos atrás este inverno, que a pesares destess últimos dias, propios do verán, foi un dos mais frios dos últimos anos.
    Benvida primavera.
    Saudos.

    ResponderEliminar
  3. ¡Que morriña ! Nos suspiramos porque veña axiña.
    Sei que o outono vos trae un pouco de fresco despois do calor agotador deste verán, pero non podo evitar certa tristura cando penso que camiñades cara os días escuros que nos deixamos atrás.
    Quizá porque en certo modo eu volvereinos a vivir tamén. Xa sabes... as nosas oito estacións :-)))
    Moitos chuchiños.

    ResponderEliminar
  4. Bueno, agora tócanos a nós eses días.

    ResponderEliminar
  5. Feliz cambio de estación, que sea provechoso, seguro que te traerá magníficos tesoros, esos que sólo saben encontrar porque saben mirar y disfrutar.

    bicos!

    ResponderEliminar
  6. Sempre ó revés, agora nos disfrutando coa primavera adiantada e agardando o verán, e vos... cara o inverno.

    Ten que ser, xa nos meteches envidia con esas fotos de praias cando aquí tíñamos temporales, agora tócanos a nos.

    Pero xa cambiará.

    Unha aperta.

    ResponderEliminar
  7. Te mandaremos un trocito dentro de unas semanas...

    ResponderEliminar
  8. Por máis que o sei, e por máis veces que ti mo digas...resúltame sempre inédito e desconcertante pensar no verán en decembro.

    Disfrutádeo. Aquí marzo maiea e as árbores -enganadiñas- anticipan o seu afloramento.

    ResponderEliminar
  9. Agora tocaranos a nós, espero...

    ResponderEliminar
  10. Para alí imos nos. E non sei si ese e o men desexo.
    Haberá que sufir a calor. Haberá que toma-lo sol. Haberá que sorrir.

    ResponderEliminar
  11. Hay que repartir; aquí ya vamos con la lengua fuera, buscando el descanso. Afortunadamente. Un saludo

    ResponderEliminar
  12. Bueno, pues aquí en España parece que la primavera ha llegado y dentro de poco tiempo el verano y la canicula "haran de las suyas".

    Un abrazo, amigo.

    ResponderEliminar
  13. Aqui vamos entrar - felizmente! - no tempo cálido...
    Boa semana.

    ResponderEliminar
  14. Con la mirada ausente...

    Precioso otoño es que nos regalan.

    ... un saludo

    CristalRasgado & LaMiradaAusente
    _____________________________

    ResponderEliminar
  15. Pois eu prefiro as cores da primaveira, ou as tarde de outono teñidas de matices amarelos...
    O premio que vos deixo no meu blog é co corazón, amigos.
    Moitos bicos

    ResponderEliminar
  16. Eu non añoro a calor. O que me fode e que se acaben as vacacións, e que os dias teñan tan pouquiñas horas de luz. Por eso agora, cando ó sair da casa cara o traballo vexo a luminosidade da primavera, dame vida. (non parece natural erguerse de noite e andar por aí coas luces do coche prendidas)
    :-)

    ánimo, logo, cara o inverno... pero ainda queda.

    ResponderEliminar
  17. Y la vida sigue y nos queda el recuerdo de todo lo bueno pasado (lo malo es mejor borrarlo)
    Bonita imagen para acompañar tus reflexiones!!
    Un abrazo.

    ResponderEliminar
  18. Pois vente pra onde empeza todo eso. Apertas fortes

    ResponderEliminar
  19. Eu tamén quero praia... pero a miña avoa está teimuda con que aínda queda por pasar unha nevada.

    ResponderEliminar
  20. acabo de ver una visita tuya de hace algun tiempo, uufff que despistado, y yo sin corresponderla
    pues eso que me alegra ir conociendo blogs y compartir fotos y trabajos, nos seguimos viendo.
    Saludos

    ResponderEliminar
  21. Yo también lo estoy extrañando...

    ResponderEliminar
  22. Los días luminosos siempre son de extrañar, sin embargo, yo que crecí en parajes grises y paisajes melancólicos,los añoro más profundamente que a los soleados.Gracias por pasearte por mi bitácora, fue un placer tenerte por allí.

    ---
    Gorocca.

    ResponderEliminar
  23. Não consegui entrar nos Comentários referentes a Astor.
    Por isso te digo aqui o meu prazer de o ter ouvido.
    Apertas.

    ResponderEliminar

Deixanos a túa opinión.