Ese marruxo vese moi ben amorriñado polo solo de outono. Paréceme mentira poder falar agora -en tempo real- do outono; cando aquí estamos ás portas do verán (ainda que hoxe precisamnete as tempoeraturas non se axusta moito á estación que nos corresponde)
A placidez da cabezadiña ao sol de outono.¡Que envexa me da este gato! ;-))Case escoito o ronroneo... Aos da Proba de Burón chámanlles "os gatos" desde tempo inmemorial, ¿sabíalo ? Recomendo premer na foto para ampliar. ¡ É todo un espectáculo ! :-))
Hoy justamente estaba pensando en algo como esto: el amor es relativo la bolsa es relativa la religión es relativa El frio de los gatos es absoluto. Y esta foto del gato relajada al sol me da la razón. Un abrazo
Tedes que aproveitar este últimos raios de sol que vos quedan, como fai o gatiño. Nos a ver se nos da chegado o verán, que este ano parece que non quere aparecer. Unha semana de calor loco, e outra de choiva e algo de frío. Cambio climático?
co que esta chovendo hoxe, a verdade e que me da unha envexa terrible este gato...os meus estan enroscadiños na sua manta, cos fuciños enterrados uns nas barrigas dos outros, buscando o calorciño. teño unha amiga que dice que cando morra, querese reencarnar en gato da miña casa...
é unha foto fermosísima...ademáis a min chegachesme ó corazón en menos de nada...xa que son amante dos gatos!!!agora mesmo a pequena Bimba é a miña compañeira de piso, a que aguanta os meus berrinches, a que mira a tele conmigo e durme nos meus pes.
Alguien me dijo que deberíamos observar mas a los gatos. Así aprenderíamos mas de ellos.
ResponderEliminarBuena imagen.
Un abrazo
Hola, Jan:
ResponderEliminarMuchas gracias por pasar por nuestro rincón.
Acabo de disfrutar con mis hijos la serie de perros que tienes en tu blog.
http://janpuerta.blogspot.com/search/label/Dogs%20of%20the%20world
Un abrazo.
Antón.
Este gato sabe que hay que aprovechar cada estación en lo que ofrece. Sabio.
ResponderEliminarEse marruxo vese moi ben amorriñado polo solo de outono. Paréceme mentira poder falar agora -en tempo real- do outono; cando aquí estamos ás portas do verán (ainda que hoxe precisamnete as tempoeraturas non se axusta moito á estación que nos corresponde)
ResponderEliminarApertas dende a primavera para o outono
Siempre me han gustado enormemente los gatos...y me han parecido, ademas, unos lindos animales, aunque un poco misteriosos...
ResponderEliminarUn abrazo!
A placidez da cabezadiña ao sol de outono.¡Que envexa me da este gato! ;-))Case escoito o ronroneo...
ResponderEliminarAos da Proba de Burón chámanlles "os gatos" desde tempo inmemorial, ¿sabíalo ?
Recomendo premer na foto para ampliar. ¡ É todo un espectáculo ! :-))
Hoy justamente estaba pensando en algo como esto:
ResponderEliminarel amor es relativo
la bolsa es relativa
la religión es relativa
El frio de los gatos es absoluto. Y esta foto del gato relajada al sol me da la razón.
Un abrazo
los gatos esos grandes sabios!
ResponderEliminarbesitos
Tedes que aproveitar este últimos raios de sol que vos quedan, como fai o gatiño. Nos a ver se nos da chegado o verán, que este ano parece que non quere aparecer. Unha semana de calor loco, e outra de choiva e algo de frío. Cambio climático?
ResponderEliminarBonita a foto, unha aperta
O outono é a miña estación, a que amo mais e sempre agardo, cansada das calores e aromas do verán.
ResponderEliminarFermosa foto.
Notase que o gato desfruta da calidez do momento. Ata parece que lle da un tono laranxa apagado ese sol que languidece, previo ao inverno.
ResponderEliminarSaudos.
supongo que todos, en un momento determinado, hemos envidiado a los gatos.
ResponderEliminarEl mio ()mia) duerme relajad a mi lado (a poder ser sobre el ratón)
Ohhhh qué estampa... precioso animal y qué placentero momento con esos últimos rayos calientes de sol...
ResponderEliminarco que esta chovendo hoxe, a verdade e que me da unha envexa terrible este gato...os meus estan enroscadiños na sua manta, cos fuciños enterrados uns nas barrigas dos outros, buscando o calorciño. teño unha amiga que dice que cando morra, querese reencarnar en gato da miña casa...
ResponderEliminarQué modorra muestran los gatos a esa hora de la tarde medio cayendo los últimos rayos de sol. Un saludo
ResponderEliminarUna imagen que transmite placidez!!
ResponderEliminarTanto por la expresión del gatito, como por el conjunto de tonalidades que recoje.
Un abrazo.
é unha foto fermosísima...ademáis a min chegachesme ó corazón en menos de nada...xa que son amante dos gatos!!!agora mesmo a pequena Bimba é a miña compañeira de piso, a que aguanta os meus berrinches, a que mira a tele conmigo e durme nos meus pes.
ResponderEliminarOla Cuspe; envieiche un mail solicitando un correo postal a ond enviar o libro. Espero resposta.
ResponderEliminarAntón: o teu xa vai en camiño. Unha forte aperta.