jueves, 11 de febrero de 2010

Pantasmas




Fun da cidade ao mar.
Marchei despois á montaña.
Mais non o acadei...

As pantasmas estiveron sempre xunto a min.
Antón.

--

(Fotos Antón de Muros: Cabildo de Bos Aires, Mar del Sur, Merlo)

(Traducción en comentarios)

13 comentarios:

  1. Fantasmas

    Fui de la ciudad al mar.
    Marché después a la montaña.
    Pero no lo logré...

    Los fantasmas estuvieron siempre junto a mi.

    Antón.

    ResponderEliminar
  2. Benvido Antón, espero que disfrutaras das tuas vacacións, por aquí votávaseche de menos, ainda que tíñamos a Cuspe de Pita.
    Precioso post de regreso.
    Unha aperta

    ResponderEliminar
  3. Ai, amigo, as pantasmas van sempre con ún, alá onde vaia !
    Este ano as vacacións foron así, que lle vas facer !
    Anque en lugares tan fermosos ata parecerían menos terribles ;-) Ou non?

    Chuchiños.

    ResponderEliminar
  4. coida que a primeira foto quíxeno facer cando andei por BBAA, pero non topei ese ángulo. Agardo que a túa viaxe te permitise sentir a ledicia o teu carón a máis das pantasmas. Saúdos

    ResponderEliminar
  5. Hola Anton,
    Veo que ya has vuelto de vacaciones y por lo que me parece entender, no han salido todo lo bien que esperabas...A veces es bueno que quede algo por hacer, así se tiene la posibilidad de buscar otra ocasión para realizarlo.
    Espero que estos fantasmas te hicieran buena compañía!!
    Un abrazo para los dos.

    ResponderEliminar
  6. Benvido Antón. As pantasmas sempre estarán aí, por algo son pantasmas. O que hai que facer é ignoralos. Se pode ser, claro.

    Unha aperta

    ResponderEliminar
  7. As queridas pantasmas.
    Déixaas, estan ben aí o teu lado, onde tí esteas.
    Bicos.

    ResponderEliminar
  8. e que é onde viven... ¿cómo te ían deixar?
    algunhas personas teñen unha,
    e outras un niño enteiro!

    gústame ver fotos de sitios tan lonxanos a mín, a través da mirada dalguén que sinto moito máis cercano.

    moi curiosa a varanda dese edificio

    así que reamataron as vacacións?, pois veña, ánimo, que dentro de nada parecerache que non as tiveches! (son única dando azos)

    ResponderEliminar

  9. Decía Ortega que 'era él y sus circunstancias'
    Parafraseándole, diría que somos nosotros y nuestro fantasmas. Al menos, trato de tener a los mío controlados.
    Tengo ganas de viajar a Argentina !!! Bellos paisajes.

    Saudiños

    CristalRasgado & LaMiradaAusente
    ________________________________

    ResponderEliminar
  10. Los viajes son los viajeros.Lo que vemos no es lo que vemos, sino lo que somos.
    Saludos

    ResponderEliminar
  11. Ehhhh me ha gustado mucho la nueva foto de cabecera... mucho mucho!

    Muy buenas también las fotos y sobre los fantasmas... sí... algunos están vayamos donde vayamos, pero no porque nos sigan, sino porque los llevamos dentro...

    Bicos Antón!

    ResponderEliminar
  12. Non foron moi malos cando regresas san e salbo
    Saudos
    A.Cris

    ResponderEliminar
  13. ¡¡Ai Anton¡¡, os Pantanmas de cada un son como a nosa sombra, estàn o noso caron mesmo na obscuridade, na intimidade do medo e cando un se desnuda consigo mesmo para recoñecer que nada foi como soñabamos...
    Os pantasmas son tan entreñables como o fracaso...

    ResponderEliminar

Deixanos a túa opinión.