Claro que gustan! E tamén nos enchen de envexa, xa que aquí o vento cárdanos as guedellas e a choiva non cesa. Disfruta da primaveira, que cando veña por aquí xa che enviarei eu flores tamén.
claro que gustan! esas árbores floridas no cemento... en andalucía (que foi onde as vin eu) pronúnciano sin acento, e coa xota aspirada, ten moita sonoridade. despois funme enterando que viñeran de américa, como tantas cousas na vella europa.
estes dias están ssendo moi chuviñentos e agrisallados, escuros, con pouquiñas horas de luz, polo menos aquí, nesta esquiniña cabo do mundo. un saúdo dende ela.
É que son fermosos. Vinnos por primeira vez en Lisboa, nun mes de xuño que enchía as aceras dun color violeta, máxico, como a luz daquela cidade. Agora véxoos máis a menudo. Incluso teño un no xardín.
As fotos que pós de Bos Aires son preciosas, non só polos jacarandás, senon pola luz que parece ter a cidade por estas datas. Non penso tardar moito en ir por ahí. Xa teño gañas de coñecer a cidade.
Qué belleza.
ResponderEliminarque bonito ^^
ResponderEliminarMoi bonito dende logo
ResponderEliminarSaúdos
E mentres tanto, aquí as paredes empezan a encherse de mofos e humidades, e o ceo semella ter fundidas as bombillas.
ResponderEliminar¡¡ Quero un poco desa luz e esa cor !! :-))
Biquiños
Marisa
Aquí está esa belleza dormida.
ResponderEliminarTodo lo nuevo que nace viene del final de otro comienzo:Disfruta!
Claro que gustan! E tamén nos enchen de envexa, xa que aquí o vento cárdanos as guedellas e a choiva non cesa.
ResponderEliminarDisfruta da primaveira, que cando veña por aquí xa che enviarei eu flores tamén.
¡Precioso!. Non podo deixar de asombrarme cando vexo unha imaxe de un deses árbores en flor.
ResponderEliminarGracias.
Saúdos dende este outono.
Adoroooooo jacarandás!!!
ResponderEliminarQue lindeza!
Graciñas, amigo.
o mundo ao revés... Nunca mellor dito!
ResponderEliminarclaro que gustan! esas árbores floridas no cemento...
ResponderEliminaren andalucía (que foi onde as vin eu) pronúnciano sin acento, e coa xota aspirada,
ten moita sonoridade.
despois funme enterando que viñeran de américa, como tantas cousas na vella europa.
estes dias están ssendo moi chuviñentos e agrisallados, escuros, con pouquiñas horas de luz, polo menos aquí, nesta esquiniña cabo do mundo.
un saúdo dende ela.
É que son fermosos.
ResponderEliminarVinnos por primeira vez en Lisboa, nun mes de xuño que enchía as aceras dun color violeta, máxico, como a luz daquela cidade.
Agora véxoos máis a menudo. Incluso teño un no xardín.
As fotos que pós de Bos Aires son preciosas, non só polos jacarandás, senon pola luz que parece ter a cidade por estas datas. Non penso tardar moito en ir por ahí. Xa teño gañas de coñecer a cidade.
Bicos
Qué bonito contemplar esta primavera por las calles de "Bos Aires".
ResponderEliminarUn abrazo.
!IMPRESIONANTES!
ResponderEliminarAvoa Cris
Que bonito é Bos Aires en novembro. Aquí temos un frío que nos está deixando tesos.
ResponderEliminarBuenas tardes, Cuspedepita y Antón:
ResponderEliminarParece mentira que pueda salir esa belleza, en la poca tierra que les deja el asfalto.
Preciosas fotografías.
Saludos. Gelu
Y el arbol que hay junto al monumento a Juan de Garay,junto a la Casa Rosada tambien es un Jacarandás?
ResponderEliminarCuando estuve en febrero todo era hojas verdes. Como los que están en el "depósito de aguas" última foto
Es impresionante la belleza de esos árboles! Debe ser un gustazo moverse por las calles!
ResponderEliminarUn saludo.
Fermosos, agardo poder ollalos así algún día, cando fumos en Agosto...facia un calor do demos pero era inverno. apertas
ResponderEliminarRuAn en ediciona.