Pois aquí recuperamos o inverno e hoxe amencemos cunha capa de neve sobre os campos, cousa moi pouco frecuente a estas alturas de abril. Tardou o inverno pero ao fin chegou.
Encántame ver, ao ler as túas entradas, os distintos ritmos que ten a natureza nos distintos lugares do planeta. Fálasnos da caída das primeiras follas mentras aquí soñamos xa casi coa chegada do verán. E todo isto dende a cercanía dun amigo blogueiro que parece que nos fala dende algún rincón de Galicia :). Unha aperta Antón.
Digo o mesmo q o comentarista anterior. E este año q estaba con ansia de absorber a primavera polos poros... Vai frío e chove! Bueno, para a terra mellor e para min seguro q tamén; porque tanta eclosión de vidae explosión de cor, termina por asoballar se o ritmo interior non acompaña
Vénseme a miña mente a simetría existente na terra, nos dous hemisferios: non podría ser que todo caese o mesmo tempo, así, cando caen nese outro lado, neste está saíndo. Ë como si as forzas se equilibrasen entre as dúas mitades.
Pois aquí recuperamos o inverno e hoxe amencemos cunha capa de neve sobre os campos, cousa moi pouco frecuente a estas alturas de abril.
ResponderEliminarTardou o inverno pero ao fin chegou.
Chuchos
suena bonito aunque ni idea de lo que significa
ResponderEliminarde todos modos te dejo un abrazo y buenas vibras pa'la semana
Elisa:
ResponderEliminarAquí el texto en castellano.
"El fresno perdió sus primeras hojas.
Se consolida el otoño en el sur de Cuspe de Pita.
Abrazos".
Antón.
Buenas noches, Cuspedepita:
ResponderEliminarA estas horas, recojo la hoja y en Youtube, con ella, nos hacen esta
canción de cuna de Brahms .
Abrazos.
Gracias por pasar, Gelu.
ResponderEliminarNo esperaba una canción con una hoja ;-)
Saludos.
Antón.
Encántame ver, ao ler as túas entradas, os distintos ritmos que ten a natureza nos distintos lugares do planeta. Fálasnos da caída das primeiras follas mentras aquí soñamos xa casi coa chegada do verán. E todo isto dende a cercanía dun amigo blogueiro que parece que nos fala dende algún rincón de Galicia :).
ResponderEliminarUnha aperta Antón.
Aquí nuestra primavera, a momentos, aún esta un poco invernal pero con lo que haya se ha de disfrutar el día a día!!
ResponderEliminarUn abrazo desde Barcelona.
Aqui ya estamos en Primavera, con calorcito, flores y alergias.
ResponderEliminarLa foto es muy linda. Anton, en toda su agonía.
Un abrazo
(Esa foto que me inspiró tanto es de Galicia)
ResponderEliminar· Aquí... mi fresno está echando los primeros brotes.
· Saludos
CR & LMA
________________________________
·
Aqui começamos a ver as árvores com folhas...
ResponderEliminarComo é bela a diversividade!
Apertas .
¡Aquí brotan!
ResponderEliminarAsí anda o mundo de completiño. Eu temo polos meus frutais, que tanta friaxe a deshora non sei eu se lles sentará moi ben
ResponderEliminarApertas
(Parece que os políticos de aquí e mailos de aí se poñen enfurruñados.Parecen caponciños de loita)
La vida es ver volver, os toca la melancolía.
ResponderEliminarAbrazos
que preciosidad de fotos siempre!
ResponderEliminarbesitos!
Vaia, vaia: sempre condenados a non entendernos os do norte cos do sur.
ResponderEliminarEl otoño es la estación que más me conmueve e inspira...
ResponderEliminarEl otoño de la vida, no tanto...
Saludos
Digo o mesmo q o comentarista anterior. E este año q estaba con ansia de absorber a primavera polos poros... Vai frío e chove! Bueno, para a terra mellor e para min seguro q tamén; porque tanta eclosión de vidae explosión de cor, termina por asoballar se o ritmo interior non acompaña
ResponderEliminarVénseme a miña mente a simetría existente na terra, nos dous hemisferios: non podría ser que todo caese o mesmo tempo, así, cando caen nese outro lado, neste está saíndo. Ë como si as forzas se equilibrasen entre as dúas mitades.
ResponderEliminarsaúdos e unha aperta.