O valor das amistades ás veces non chega a descubrirse nunca. Moita xente vive nun microcosmos formado por a sua familia e dous amigos da mocedade e ahí chega a fin do mundo. (todos vivimos nun mundo pequeno,por suposto, pero por o menos ter a vistas despexadas diante da porta)As experiencias vitais son as que o mais das veces nos fai descubrir que importante é ter bos amigos.
Pois fas moi ben, Chousa, primeiro porque tes razón abonda para sentirte :-)) e segundo porque ti xa sabes que a amizade, coma os bos viños, mellora co paso do tempo.
Anque moita xente pon cara de condescendencia cando se plantexa isto, para min internet foi a maneira de "ampliar as vistas desde a miña porta" no terreo da amizade. Algunha xente que coñecín a través da rede cóntoa hoxe dentro do máis achegado círculo de amigos.
Vivo en mundo pequeño, en el que caben pocas personas y menos cosas. Se ha ido reduciendo con los años, pero no añoro nada de lo que dejé fuera de él. A veces me doy un paseo por los mundos de otras gentes, y vuelvo al mio con una sensación de libertad que me llena durante meses. Esas gentes tambien vienen de visita, se quedan unas horas o varios años. Algo de ellos permanece siempre aqui, en mi pequeño, simple, redondo mundo.
Xa din que a felicidade non é ter moito, senón non precisar nada :-) Creo que algunha vez, no pasado, me sentin así, pero, por circunstancias da vida, o meu mundo encolleu tanto, tanto, que chegou un momento en que me asfixiaba, así que tiven que pelexar para hinchar outra vez o globo de aire. Por sorte cada día hai máis osíxeno arredor de mín ;-) Ti xa o sabes.
Creo que o difícil é manter o equilibrio, pero nosoutras somos boas funambulistas ;-)
eu penso que os amigos non son mais importantes nunha etapa da vida que nas outras, senon que imos entendendo e sentindo a amizade de xeitos distintos mentres medramos. Apertas!
Que mágoa. Hoxe síntome menos importante que mañán...
ResponderEliminarO valor das amistades ás veces non chega a descubrirse nunca. Moita xente vive nun microcosmos formado por a sua familia e dous amigos da mocedade e ahí chega a fin do mundo. (todos vivimos nun mundo pequeno,por suposto, pero por o menos ter a vistas despexadas diante da porta)As experiencias vitais son as que o mais das veces nos fai descubrir que importante é ter bos amigos.
ResponderEliminarPois fas moi ben, Chousa, primeiro porque tes razón abonda para sentirte :-)) e segundo porque ti xa sabes que a amizade, coma os bos viños, mellora co paso do tempo.
ResponderEliminarAnque moita xente pon cara de condescendencia cando se plantexa isto, para min internet foi a maneira de "ampliar as vistas desde a miña porta" no terreo da amizade.
ResponderEliminarAlgunha xente que coñecín a través da rede cóntoa hoxe dentro do máis achegado círculo de amigos.
Vivo en mundo pequeño, en el que caben pocas personas y menos cosas. Se ha ido reduciendo con los años, pero no añoro nada de lo que dejé fuera de él.
ResponderEliminarA veces me doy un paseo por los mundos de otras gentes, y vuelvo al mio con una sensación de libertad que me llena durante meses.
Esas gentes tambien vienen de visita, se quedan unas horas o varios años. Algo de ellos permanece siempre aqui, en mi pequeño, simple, redondo mundo.
Xa din que a felicidade non é ter moito, senón non precisar nada :-)
ResponderEliminarCreo que algunha vez, no pasado, me sentin así, pero, por circunstancias da vida, o meu mundo encolleu tanto, tanto, que chegou un momento en que me asfixiaba, así que tiven que pelexar para hinchar outra vez o globo de aire. Por sorte cada día hai máis osíxeno arredor de mín ;-) Ti xa o sabes.
Creo que o difícil é manter o equilibrio, pero nosoutras somos boas funambulistas ;-)
Chuchos , chuchos e máis chuchos
eu penso que os amigos non son mais importantes nunha etapa da vida que nas outras, senon que imos entendendo e sentindo a amizade de xeitos distintos mentres medramos. Apertas!
ResponderEliminarMas que de funanbulista, me veo de malabarista...saltar sin red nunca ha sido lo mio.
ResponderEliminarbicossssssssssssss