Non sei... Debátome entre a razón que me leva a elexir a primeira foto e o corazón que me levaría a elexir a última :-)) De todas as maneiras danme carraxe as pintadas, sobre todo se están feitas sobre un fermoso edificio de pedra. Parécenme un sacrilexio. Será porque me custou moito esforzo e moito sacrificio o pouco que teño. Ou que vou vella...
A primera e unha contradicción en si mesma. As paredes emporcanse cando non ahí nada que decir, pero si moito afán de notoriedade absurda. O respeto eo primer xesto da palabra. Un saúdo
CHOUSA: xa sabía eu que ti elixirías a derradeira. Es un romántico ;-)
CUSPE: pasame o mesmo. Quizáis é que estamos velliños ;-)
APÁTRIDA: benvido a Cuspe de Pita! Grazas polo teu comentario.
MERCHE: me alegra encontrar tus palabras :-) Celebro que te gusten las fotos. Besotes para ti también.
PEDRO: en efecto, la serie pertenece a los muros de una escuela que ocupa toda la manzana. A lo largo de los cien metros se alinean los carteles y casi todos tienen la impronta de los transeúntes (muchos de ellos son los alumnos de la escuela que hay en la acera opuesta). Un abrazo.
PAIDELEO: na segunda botaron fóra o "non e o nin". Unha familia grande, sí. Quizáis por iso xa perdín o cabelo ;-)
opto por no tachar lo que otro quiso expresar, esté de acuerdo con ello o no. No soy nadie para corregir, no es mejor mi elección, por mucho que crea que sí, cada uno tenemos nuestras verdades.
en cualquiera brilla el respeto por ausencia, os prefiero a vosotros...
ResponderEliminarBueno, la última es una propuesta agradable.
ResponderEliminarFuerte abrazo!
ANIÑA: gracias, espero que no te defraudemos ;-)
ResponderEliminarGOROCCA: ... y una de las más coloridas :-)
Un abrazo.
Gracias a las dos por visitarnos :-))
Antón.
A primeria e a ........terceira :D
ResponderEliminarO Amor por riba de todo. Non hai prohibición que valla!!!!
ResponderEliminarNon sei...
ResponderEliminarDebátome entre a razón que me leva a elexir a primeira foto e o corazón que me levaría a elexir a última :-))
De todas as maneiras danme carraxe as pintadas, sobre todo se están feitas sobre un fermoso edificio de pedra. Parécenme un sacrilexio. Será porque me custou moito esforzo e moito sacrificio o pouco que teño.
Ou que vou vella...
A primera e unha contradicción en si mesma. As paredes emporcanse cando non ahí nada que decir, pero si moito afán de notoriedade absurda. O respeto eo primer xesto da palabra.
ResponderEliminarUn saúdo
¡Me han encantado las progresivas transgresiones de los mensajes para acabar en un universal ¡te amo! Genial. Besotes, M.
ResponderEliminarQué buena serie de fotos (no lo cuentas, pero supongo que son de paredes de allá con la advertencia legal que provoca). Toda una gama de opiniones...
ResponderEliminarA segunda.
ResponderEliminarMiro que formades unha familia grande.
VECA: viches qué curiosa a terceira? Saúdos.
ResponderEliminarCHOUSA: xa sabía eu que ti elixirías a derradeira. Es un romántico ;-)
CUSPE: pasame o mesmo. Quizáis é que estamos velliños ;-)
APÁTRIDA: benvido a Cuspe de Pita! Grazas polo teu comentario.
MERCHE: me alegra encontrar tus palabras :-)
Celebro que te gusten las fotos.
Besotes para ti también.
PEDRO: en efecto, la serie pertenece a los muros de una escuela que ocupa toda la manzana.
A lo largo de los cien metros se alinean los carteles y casi todos tienen la impronta de los transeúntes (muchos de ellos son los alumnos de la escuela que hay en la acera opuesta). Un abrazo.
PAIDELEO: na segunda botaron fóra o "non e o nin".
Unha familia grande, sí. Quizáis por iso xa perdín o cabelo ;-)
Moitas grazas a todos pola visita :-)
Antón.
opto por no tachar lo que otro quiso expresar, esté de acuerdo con ello o no. No soy nadie para corregir, no es mejor mi elección, por mucho que crea que sí, cada uno tenemos nuestras verdades.
ResponderEliminarbesos
¡cuanta creatividad!
ResponderEliminarSi bien prefiero la pared blanca sin siquiera el primer cartel, como cuspedepita, y por las mismas razones.
CRIS: Hola. Yo tampoco tacharía el mensaje...
ResponderEliminarCERRIWDEN: mucha creatividad, tienes razón. Otra persona, entonces, que piensa como cuspedepita...
Gracias por la visita :-)
Antón.
Me quedo con su conjunto. Una buena colección, sin duda.
ResponderEliminarUn beso
A esto se le llama marcaje ferreo de la pared. Yo prefiero la libertad de expresion y las paredes limpias. Un saludo
ResponderEliminarEUPHORBIA: Gracias por valorar el conjunto de fotos :-)
ResponderEliminarAgradezco también las palabras acerca de Cuspe de Pita que expresaste en tu blog. Un beso.
NOME DIGAS: ¡Hola! me alegra tu visita :-)
"Libertad de expresión y paredes limpias": muy buena conjunción.
Va un saludo rumbo a Asturias
;-)
Si tengo que elegir, sin duda me quedo con la primera: es sin duda la más provocadora de todas.
ResponderEliminarPosso escolher duas? Sim? Então, opto pela segunda e pela última.
ResponderEliminarSaludos.
Eu tamén escollo dúas: a terceira (unha gran verdade) e a última..
ResponderEliminarHola
ResponderEliminarque venía a deciros que me encantan las fotos que estáis poniendo de cabecera del blog. La anterior de la curuxa me encantó especialmente.
que tengáis buen domingo.
XUANRATA: ¡qué gusto que hayas pasado por Cuspe de Pita! :-)
ResponderEliminarCiertamente que el primer mensaje ha provocado muchas reacciones.
SãO: moitas grazas pola visita. Saúdos :-)
HADEX: benvida a Cuspe de Pita :-)
Un saúdo.
CRIS: grazas polas túas palabras ;-)
Antón.
A última: pintou pero por unha razón xustificada.
ResponderEliminarApertas.
coincido en que, sinceiramente, a parede o estaba pedindo. E coma es boton bermello que pon con letras grandes "NON PULSAR"
ResponderEliminarO RAPOSO: o amor xustifica a pintada? jajajaja creo que tes razón.
ResponderEliminarOCCAM: pedía, pedía, a parede pedía e algúns fixeron o seu.
Unha aperta para os dous.
Antón.