Premio

Victoria, do blog BOLBORETA acordouse de nós e concedeunos o premio SYMBELMINE (No me olvides) que foi creado en Novembro de 2008 por Maeglin do blog "Patio de los Senescales" para celebrar o primeiro aniversario na web. Con él preténdese agradecer aos blogs premiados o seu traballo e esforzo.

Os requisitos son:
1. Elexir 7 blogs ou sitios de Internet que pola súa calidade, afinidade ou cualquera razón conseguiran establecer un vínculo que se desexe reforzar e premiar con un "no-me-olvides" e enlazalos no post escrito.
2. Escribir un post amosando o premio, citando o nombre do blog ou web que cho regala e notificar aos teus elegidos con un comentario.
3. Opcional: Exhibir o Premio no blog.

Seguindo a política de Cuspe de Pita, concedemos este premio a todos os nosos amigos de "Os blogs dos nosos" que teñen os seus enlaces na columna da dereita de Cuspe de Pita porque os seus son, sen dúbida, os mellores blogs da rede :-))

Viaxando con Astor Piazzola

O vento sinte cada nota, conmóvese o ar e o ceo azul da mañá cedo. O bandoneón pinta colores de intensa emoción na paisaxe cantábrica, bañada pola luz do sol recén nado, que percorren os meus ollos, mentres o son do piano fai estremecer os piñeiros e as ondas do mar, que deixo atrás para subir á serra, antes de vadear a chaira infinda kilómetro a kilómetro.
¡Que magnífica mistura, a música do xenial músico marplatense Astor Piazzola coa verde-azul paisaxe galega !


Paisaxe do Valadouro(Lugo)




Praia do Acantilado- Barreiros- Lugo




Traducción en comentarios

Ata logo

Botarei de menos os días luminosos, as árbores cubertas de follas, os trilos dos paxaros e o tempo de lecer.

Leva ben lonxe os días quentes de máis de 30°C que fixeron da cidade un forno.

Ata o 21 de decembro, verán.

Antón.

(Na foto Manuel e un amigo en Mar del Plata)

(Traducción en comentarios)

Preciosa

Cando meu avó Juan Antonio tiña 13 anos naceu María Preciosa na casa veciña da aldea de San Xián de Torea.
Poucos anos máis tarde Juan Antonio deixou Galicia para sempre e veu á Arxentina buscando unha nova vida.
Ela medrou na aldea e coñeceu ao meu bisavó Francisco, un home alto e de bo humor, que cando mallaban o pan cunha máquina facía rir ás mulleres e berraba ¡eeepa! namentres facían o traballo.

Primeiro foi o seu home, e despois ela, con case 40 anos, a súa nai e tres fillas; todos seguiron o camiño da emigración.
A súa familia estableciouse en Avellaneda, doutro lado do Riachuelo, preto da Cidade de Bos Aires.

Xa pasaron case 50 anos dende que María Preciosa chegou á Arxentina e hoxe lembra aqueles tempos e aquelas persoas e fala cun bisneto de Francisco, o veciño da aldea que a facía rir.
Ese bisneto, que son eu, nado tan lonxe da terra, pensa que ela é a testemuña da súa identidade.
Xeracións e xeracións de galegos da Ría de Muros que non morren porque o sangue perdura nos fillos dos seus fillos.

María Preciosa e máis eu sabemos que o repinaldeiro está camiño á fonte seca, e ámbolos dous rimos cando falamos na nosa lingua tan lonxe de San Xián...

A flor é un agasallo para ela no seu cumpreanos número 87.

Antón.

(Se queres ver mellor a foto pica nela)

(Traducción en comentarios)

ENVASES

¿Sabes qué, profe? En Felmil, na casa dos meus avós, téñoche leite en vaca...

Jaureguizar

Onte estiven na presentación en Lugo de "O Globo de Shakespeare", último libro do escritor, xornalista e blogueiro Santiago Jaureguizar, que é, sen dúbida, o escritor lucense de máis éxito das derradeiras décadas, e un dos escritores de referencia no panorama literario actual da nosa terra.
Este é o seu décimoquinto libro e, como varios anteriores, comezou con bo pé, recibindo o premio Terra de Melide, alá pola primavera pasada, e está sendo un éxito de ventas e de críticas.
A presentación na libraría Trama, que compartiu co seu editor Manuel Bragado, foi unha interesante conversa, na que Bragado lle tirou da língua a Jaureguizar, que respondeu co seu humor característico, as veces irónico e ás veces ácedo.
Neste tono contounos, por exemplo, o carácter onírico de parte da súa obra da que dixo que "todo llo debo aos meus soños, non traballei nada..." ;-)
Para min foi unha presentación interesante e divertida que me deixou tan bo sabor de boca que nin lembrei pedirlle a Jaureguizar esas ricas galletas de limón que a súa muller fixo para o evento. Que sexan de limón non é casualidade, xa que estes cítricos teñen moito que ver con libro.
Agora comezo a ler.

Traducción en comentarios

A foto copieina desta páxina: http://xerais.wordpress.com/

Despois da chuvia

Síntome afortunado. Teño un pequeno xardín.
Non tódolos habitantes dunha megalópolis poden dicir o mesmo.

No verde escenario ten lugar o estrañamento toda vez que descubro as distintas formas da vida.

O outro día, por exemplo, despois da chuvia medraron pequenos paraugas de efémera existencia.

Antón.

(Traducción en comentarios)

Sorteo do meme do traste galego

Miñas donas, meus cabaleiros :-), rematado o prazo e efectuado o sorteo polo mesmo método arcaico (nada de bombos, LM ;-)) ca Paideleo, e cunha man inocente, inocente(anque só neste asunto do meme ;-)) e algo máis grandiña ca de Leo, resultou gañador do butelo e do doce de leite que sorteamos en Cuspe de Pita o número 14 : Manuel L. Rodrigues , con quen me poño en contacto axiña para enviarllos na vindeira semana.

E moitas grazas a todos por participar no sorteo...
Agora vou ver se me tocou algo a min :-))

Fixen unha reportaxe fotográfica do proceso de sorteo, pero...esquecín o cable para pasar as fotos da cámara ao ordenador na casa onde paso metade da semana, así que ata mañá á noite non poderei subilas aquí. Prometo facelo en canto poida :-)