Facer limpeza e sacar o lixo

Anque o mundo se desmorone un pouco ao meu arredor, aplaudo rabiosamente a esta xuiza que, desde Lugo, está empeñada en facer limpeza das  institucións e empresas galegas e  sacar o lixo para que o cheiro a podre deixe paso ao ar limpo do outono.

Foto: Cuspe

Cardos

Remata un verán estrano, inzado de tantos sobresaltos coma días de sol. Asoma amodiño un outono que parece que vaia ser o peor das nosas vidas, polo menos no que a perspectivas económicas e sociais se refire. Medra a carraxe xorda e muda da xente por cada avance da crise que desmantela o noso país, mentres os políticos só saben botar máis leña ao lume e engrosar as listas do paro que parecen medrar en progresión xeométrica. Pero ao tempo que recortan alegremente por aquí e por alá dereitos dos cidadáns sen lles tremer o pulso, a eses políticos, que non teñen nin idea de como saír desta, ocórrenselles, porén, brilantes ideas como adiantar eleccións, convocar referendums, pensar en independencias...como se todo iso fóra de balde e o único importante sexa non deixar de detentar o mango do garfelo, anque non haxa caldo no pote para levar á boca.
 E eu penso, nesta primeira tarde de outono, como podería, co meu pobre voto, pararlles os pés.

Foto de Elisa Fernández.

Xuntos

Os autores desta bitácora coñecémonos a través de internet vai para dez anos.  Desde aquela foise forxando entre nos e as nosas respectivas familias unha forte relación fraternal, compartindo a vida á distancia, mais cunha presenza permanente, diaria.
Nestes anos só en dúas ocasións puidemos compartir  uns poucos días xuntos, grazas as vacacións. A primeira vez vímonos no inverno de Bos Aires, entre xullo e agosto do 2008, esta vez no verán de Galicia (xullo de 2012).

De Cuspe de pita

Aquí nos tedes paseando pola praza Maior de Lugo o día que Antón obtivo o seu primeiro DNI español :-)) A foto, esta vez, é obra do pai de Antón :-))

Aire

Entre el alba y la noche hay un abismo
de agonías, de luces, de cuidados;
el rostro que se mira en los gastados

espejos de la noche no es el mismo.
El hoy fugaz es tenue y es eterno;
otro Cielo no esperes, ni otro Infierno.

J.L.Borges

  O aire entra pola fiestra aberta de enfronte, por enriba do sofá de pel verde, percorre o espazo do cuarto, pasa entre as tulipas brancas da lámpada, baixa e agarima a miña fronte, despeiteame e sae pola fiestra da dereita, xunto á mesa e o aparador da louza.

   O ar limpa a casa de malos pensamentos, move, lixeiro, as cortinas brancas con bordados de flores e remate de puntilla, e nas súas correntes planean un par de moscas que nunca se pousan en ningures, suspendidas para sempre alí, no medio do cuarto, mexidas pola brisa do verán á que acompañan trinos de paxaros nas ponlas dos castiñeiros de enfronte, cos seus penachos amarelos destacando entre o verdor frondoso das súas follas.

   Escribo mentres miro pola fiestra. A casa está en silencio. O seu único habitante neste momento, aparte de min, o meu fillo, dorme aínda.

   E eu, que me erguín moi cedo, almorcei, lin unhas cantas follas dun libro, puxen a lavadora, aireei o meu cuarto e fixen a cama, vin escorecer de nubes aquel ceo no que tanto madrugou hoxe o sol, agora agardo a que sexa hora de saír a ese mundo de fóra que, algunhas veces, tanto medo me da.

Anxos

Alcei a ollada e alí estaban.
Dominaban os cumes da necrópole.
Algúns tiñan coroas de flores e outros trompetas.
Erguían os seus brazos ao ceo quizáis co propósito de lembrarnos que todo chega a súa fin.

Pensei que o mellor sería disfrutar da mañá e sacar fotos para compartilas con vós.

Saúdos.

Antón.

(Tomei as fotos no Cemiterio de la Recoleta)

Lembranza

Chove miúdo en Bos Aires.
O día de outono trouxome a lembranza do amigo morto.
Non podo esquecer a súa persoa que, intúo, sobrevoa a primavera de Galicia.

Apertas.

Antón.

(Quen coñeceu a Rubén Servia sabe do que falo) 

Primeiras follas

O freixo perdeu as primeiras follas.

Consolidase o outono no Sur de Cuspe de Pita ;-)

Apertas.

Antón.

2 de abril

Foi unha loucura invadilas militarmente hai 30 anos.

Veciñas da beira patagónica, lonxe da loira Albión.

Agardan as illas no gris do vento.

Eu sintoas preto.
Unha lembranza aos que morreron no solo das Illas Malvinas.
Antón.

(Coloratlas Ed. Kapelusz / Argentina, mi país. Arte Gráfico Editorial Argentino)

Abur, marzo

O ceo está azul.

No meu xardín as flores saúdan ao mes que marcha.

Abril está á porta das nosas vidas.

Apertas.

Antón.

Benvido

Benvido outono.
Pasei moito calor neste verán.
Un pouco de fresco non vén mal.
Ata o meu xardín está ledo ;-)
Apertas.
.
Antón.

Onte e hoxe

O milagre da vida.

(¿Que pode dicir un pai?)

Apertas.

Antón.

Igrexa

Camiño ao traballo atopo a Igrexa do Salvador.

Deixovos algunhas imaxes.

Saúdos.

Antón.

Monumento ecuestre

Moitas son as estatuas ecuestres de José Francisco de San Martín na Arxentina.

Hainas tamén noutros países.

Coa miña familia atopamos tódolos veráns unha que está camiño á praia en Mar del Plata

Deixovos dúas vellas fotos que atopei na rede e dúas que tomei eu (nunha podedes ver á nosa filla cando era moi pequena).

Agardo que vos gusten.

Apertas.

Antón.

Cuarto aniversario

Hoxe Cuspe de Pita cumpre o seu cuarto ano.

Primeiro comezou Cuspedepita dende A Fonsagrada e despois cheguei eu (Antón de Muros) dende Bos Aires.

Naqueles tempos (2008) todos eramos máis novos (non tanto como a cadeliña do meu pai que amosa a foto) ;-)

Neste último tempo o noso blog non estivo moi activo, mais sentimonos preto de moitos blogueiros.

A todos eles (vós): grazas polas visitas e os comentarios.

Apertas.

"Inverán"

Cuspe de Pita está feito dende A Fonsagrada e Bos Aires.

Por iso, unha parte del agora mesmo está no inverno namentres a otra no verán.

Deixovos unhas fotos dende este lugar do mundo onde vivimos moitos galegos.

Apertas.

Antón.