lunes, 11 de octubre de 2010

Rúas de auga







Preto de Bos Aires, o Río Paraná desemboca no Río da Prata en forma de delta.

O lugar está no Partido de Tigre.

Alí fun cos meus e descansei nunha illa ollando os barquiños.


Cando marchaba atopei a un amigo, Rubén, coa súa muller e a súa filla menor.

Rubén contoume que os seus avós galegos viviron os seus derradeiros anos nunha illa do delta traballando a terra e amosandolle o xeito de ser galego na diáspora...

Agardo que vos gusten as fotos :-)
Apertas.
--
Antón.

12 comentarios:

PABLO JESUS GAMEZ RODRIGUEZ dijo...

Me gustó volveros a leer.

Un abrazo.

Antón de Muros dijo...

Muchas gracias por tu visita, Cornelivs.

Un abrazo.

Antón.

Chousa da Alcandra dijo...

Sempre é un pracer lerte, Antón.

(Por estes lares tamén tivemos rúas de auga, pero de choiva!!!).

Apertas

Myriam dijo...

Hola Antón.... ¡Ya me parecía que era El tigre! Linas fotos, gracias y un abrazo

Alís dijo...

¿Apréndese a ser galego na diáspora? ¿Acostúmbrase un? ¿E cómo se fai?

Preciosas as fotos. Dan ganas de visita-lo lugar

Bicos transandinos

paideleo dijo...

Bonitas fotos emáis agora que imos cara o inverno.

Aniña (@vampyevil) dijo...

me han encantado!!!!
son preciosas!!

Angel Utrera dijo...

Rios de auga, rios de soños, rios de bàgoas....rios.
Quen puidera deixarse levar pola corrente, sen esperar chegar a ningures, so deixarse levar pola corrente...DA vida.
Unha aperta, dendo o outro lado do rio.

Chousa, tampouco lloveu tanto....Non esaxeres...

Por certo, FELICIDADES ainda que con ben de retraso para MArisa, ambolosdous cumprimos case o mesmo dia. Eu o cinco,de octubro e ela o 29-3o de Septbre ¿Si?

Concha L. F. dijo...

Interesante o que contas do avó e a avoa de Rubén.
As fotos dan conta de que é un lugar fermoso e apracible.
Aquí polo de agora deixou de chover de novo e o airiño do nordés comeza a arrefriar o rostro, pero en fin, xa era tempo de que refrescase un pouco este forno. O malo é que vai devecendo a luz día a día.

Saúdos.

Pedro Ojeda Escudero dijo...

¡Venecia en gallego!

Paz Zeltia dijo...

soa moi ben iso que contas das vacacións, e a historia do galego gustoume!

a casa esa perfectamente podería estar en europa.

Anónimo dijo...

Fermosas fotos. A min Argentina sempre me atraeu nom só pola súa paisagem senom por aquelo de que media familia marchou para alá, e meio país, e ao final nom esquecerom nunca como ti e teus avós de onde eram.

As vezes penso que é coma umha segunda pátria própia.

Um pracer descobrir o teu blogue!