Moitas son as estatuas ecuestres de José Francisco de San Martín na Arxentina.Hainas tamén noutros países.
Coa miña familia atopamos tódolos veráns unha que está camiño á praia en Mar del Plata
Deixovos dúas vellas fotos que atopei na rede e dúas que tomei eu (nunha podedes ver á nosa filla cando era moi pequena).
Agardo que vos gusten.
Apertas.
Antón.
8 comentarios:
He de reconocer que las estatuas ecuestres siempre me han dado cierto miedo histórico... No lo digo por estas, claro.
Gostei das fotos e de ver a tua menona pequenina.
Bicos
POR FAVOR, arreda as palavras abstrusas da verificação!!!
Non me gustan nada eses homes a cabalo. Semella que dun momento a outro van saltar do pedestal e cargar contra todo o que se move!
A foto da nena é unha delicia. Esa si que me gusta!
Saúdos desde Ourense.
Yo también comentaré que me ha gustado mucho conocer a esta niña tan simpática y guapa!!...
Un abrazo.
aí san martín sinalando o horizonte...!
nunca me gustaron as estatuas equestres, non sei polo que... será que non son de cultura de cabalos...
ou que enriba sempre hai un xeneral... (e a min só me gustan os xenerais dos entroidos da Ulla)
a nena e a emoción de ir á praia no verán en vacacións sí que me parecen para recordar... para facerlle un monumento.
Tedes moita razón: agora vexo que humanicei a entrada coa foto da nosa filla.
Tanto bronce non era o mellor...
Grazas pola vosa visita :-)
Apertas.
Antón.
Encántanme as fotos, sobre todo unha ¿adiviñas cal ? :-)))
Resultoume moi interesante ler sobre a vida de San Martin, sempre me gusta mirar detrás do telón e coñecer á persoa, máis ca o personaxe. Creo que ,por exemplo, o seu testamento, ou as máximas para a súa filla dan unha idea de como debeu ser.
Apertas
Quando voltas, amigo?
Bicos
Publicar un comentario