Por fin rematou o Nadal. Diredes que aínda falta a noite de Reis, pero nos este ano xa a celebramos en Noiteboa.

 Non é que sexamos máis partidarios de costumes alleas coma o Papá Noel, non!. É que os peches perimetrais non ían permitirnos celebrar xuntos os Reis o día 6 de xaneiro, así que pasámolos para Noiteboa, que estabamos os catro.

Estamos afeitos a estes cambios na miña familia. Na casa de meus pais o día dos agasallos era a Noitevella, data na que nos xuntabamos todos, pais, fillos e netos. Era o aniversario do casamento dos vellos, e celebrámolo moitos anos ao grande, ata que faltou meu pai.

Así que para min, o Nadal 2020 está clausurado. E, coma sempre, cunha mistura de sentimentos de alivio e tristeza.

Desde fai uns anos non me gusta o Nadal, como a moitos que imos tendo unha idade. Ata o ano pasado, aínda tiña certo interese preparar no colexio o festival de Nadal, decorar as aulas, aprender panxoliñas...pero este ano xa nin iso. Puxen unha árbore nunha esquina do salón, pero xa estou desexando quitala e volver á normalidade...

Á "normalidade" !! Que ilusa !! Aínda a ver cantos meses, ou anos, faltan para iso. 

Onte estiven en Lugo. Facía meses que non ía. Déronme medo as rúas cheas de xente, deume medo entrar a un bar pedir un bocadillo para levar, deume medo ir cortar o pelo a pesar de todas as medidas escrupulosamente cumpridas.

Vivo con medo. 

Vivimos con medo.

Por iso, o primeiro día que poida ir vacinarme, irei correndo.