O valor das amistades ás veces non chega a descubrirse nunca. Moita xente vive nun microcosmos formado por a sua familia e dous amigos da mocedade e ahí chega a fin do mundo. (todos vivimos nun mundo pequeno,por suposto, pero por o menos ter a vistas despexadas diante da porta)As experiencias vitais son as que o mais das veces nos fai descubrir que importante é ter bos amigos.
Pois fas moi ben, Chousa, primeiro porque tes razón abonda para sentirte :-)) e segundo porque ti xa sabes que a amizade, coma os bos viños, mellora co paso do tempo.
Anque moita xente pon cara de condescendencia cando se plantexa isto, para min internet foi a maneira de "ampliar as vistas desde a miña porta" no terreo da amizade. Algunha xente que coñecín a través da rede cóntoa hoxe dentro do máis achegado círculo de amigos.
Vivo en mundo pequeño, en el que caben pocas personas y menos cosas. Se ha ido reduciendo con los años, pero no añoro nada de lo que dejé fuera de él. A veces me doy un paseo por los mundos de otras gentes, y vuelvo al mio con una sensación de libertad que me llena durante meses. Esas gentes tambien vienen de visita, se quedan unas horas o varios años. Algo de ellos permanece siempre aqui, en mi pequeño, simple, redondo mundo.
Xa din que a felicidade non é ter moito, senón non precisar nada :-) Creo que algunha vez, no pasado, me sentin así, pero, por circunstancias da vida, o meu mundo encolleu tanto, tanto, que chegou un momento en que me asfixiaba, así que tiven que pelexar para hinchar outra vez o globo de aire. Por sorte cada día hai máis osíxeno arredor de mín ;-) Ti xa o sabes.
Creo que o difícil é manter o equilibrio, pero nosoutras somos boas funambulistas ;-)
eu penso que os amigos non son mais importantes nunha etapa da vida que nas outras, senon que imos entendendo e sentindo a amizade de xeitos distintos mentres medramos. Apertas!
8 comentarios:
Que mágoa. Hoxe síntome menos importante que mañán...
O valor das amistades ás veces non chega a descubrirse nunca. Moita xente vive nun microcosmos formado por a sua familia e dous amigos da mocedade e ahí chega a fin do mundo. (todos vivimos nun mundo pequeno,por suposto, pero por o menos ter a vistas despexadas diante da porta)As experiencias vitais son as que o mais das veces nos fai descubrir que importante é ter bos amigos.
Pois fas moi ben, Chousa, primeiro porque tes razón abonda para sentirte :-)) e segundo porque ti xa sabes que a amizade, coma os bos viños, mellora co paso do tempo.
Anque moita xente pon cara de condescendencia cando se plantexa isto, para min internet foi a maneira de "ampliar as vistas desde a miña porta" no terreo da amizade.
Algunha xente que coñecín a través da rede cóntoa hoxe dentro do máis achegado círculo de amigos.
Vivo en mundo pequeño, en el que caben pocas personas y menos cosas. Se ha ido reduciendo con los años, pero no añoro nada de lo que dejé fuera de él.
A veces me doy un paseo por los mundos de otras gentes, y vuelvo al mio con una sensación de libertad que me llena durante meses.
Esas gentes tambien vienen de visita, se quedan unas horas o varios años. Algo de ellos permanece siempre aqui, en mi pequeño, simple, redondo mundo.
Xa din que a felicidade non é ter moito, senón non precisar nada :-)
Creo que algunha vez, no pasado, me sentin así, pero, por circunstancias da vida, o meu mundo encolleu tanto, tanto, que chegou un momento en que me asfixiaba, así que tiven que pelexar para hinchar outra vez o globo de aire. Por sorte cada día hai máis osíxeno arredor de mín ;-) Ti xa o sabes.
Creo que o difícil é manter o equilibrio, pero nosoutras somos boas funambulistas ;-)
Chuchos , chuchos e máis chuchos
eu penso que os amigos non son mais importantes nunha etapa da vida que nas outras, senon que imos entendendo e sentindo a amizade de xeitos distintos mentres medramos. Apertas!
Mas que de funanbulista, me veo de malabarista...saltar sin red nunca ha sido lo mio.
bicossssssssssssss
Publicar un comentario