Pola mañá pasei por Lugo de camiño ao traballo. A primeira persoa que puiden ver, alá pola Avenida das Fontiñas, foi unha rapaciña vestida de branco cun óso atravesado enriba da cachola, tamén moi branco, a modo de tocado.
Quedei coa súa imaxe na cachola e pensei que o Entroido se está facendo paseniño dono dos días e das noites...
Un chisquiño máis tarde unha mestra vestida de india Pocahontas provocaba as gargalladas de dous trasnos de doce ou trece anos nas escaleiras dun colexio, mentres unha neniña loira vestida de paiaso amosaba un sorriso tenro cando recibía os piropos da xente que pasaba.
Na miña casa tamén quedaba preparado un disfraz.
3 comentarios:
e, o fin, de que fuches?
¿Eu? De abellón ;-) ¿E ti?
Gústasme porque te sinto como da familia
Publicar un comentario