domingo, 21 de junio de 2009

Dualidade

Amigos lectores, de súpeto entrou Cuspe no verán e no inverno...











Chegou o verán a Galicia.

É tempo de herba seca, cereixas e amorodos, de mañás nas que non hai que erguerse cedo e sestas a mediodía, de baños no río ou no mar, e de sentir o sol quentándonos a pel e a herba fresca debaixo dos pés nus, ou a area ardente...


É tempo de medrar e de comezar a recoller a colleita do traballo do ano, uns en forma de notas de fin de curso, outros a xeito de vacacións ben merecidas, outros enchendo de pacas de herba ou palla as palleiras para pasar o inverno.

É tempo de música e baile nos milleiros de verbenas dos nosos pobos e de reencontros coa familia e os amigos con aroma de sardiñas asadas e pan de boroa, de churrasco e queimada.


Cuspe



Chegou o inverno a Bos Aires.
Días de pouca luz, frío, vento e chuvia.

Ceos cincentos e moita roupa para pasar as baixas temperaturas.

Un político arxentino (de apelido vasco) hai moitos anos deixou unha frase que lembramos a miúdo: "hai que pasar o inverno"...

O desafío é poder disfrutar o novo tempo e atopar as cousas boas que trae.

Quizais a poesía non pasa de ningunha estación e está no noso espírito...

Antón

25 comentarios:

Cuspedepita dijo...

Amigos lectores, de repente Cuspe entró en el verano y en el invierno...

Llegó el verano a Galicia.

Es tiempo de hierba seca, cerezas y fresas silvestres, de mañanas en las que no hay que levantarse temprano y siestas a mediodía, de baños en el río o en el mar, y de sentir el sol calentándonos la piel y la hierba fresca debajo de los pies desnudos, o la arena ardiente...


Es tiempo de crecer y de comenzar a recoger la cosecha del trabajo del año, unos en forma de notas de fin de curso, otros a manera de vacaciones bien merecidas, otros llenando de pacas de hierba o paja los pajares para pasar el invierno.

Es tiempo de música y baile en los miles de verbenas de nuestros pueblos y de reencuentros con la familia y los amigos con aroma de sardinas asadas y pan de maíz, de churrasco y queimada.

Cuspe

Llegó el invierno a Buenos Aires.
Días de poca luz, frío, viento y lluvia.

Cielos cenicientos y mucha ropa para pasar las bajas temperaturas.

Un político argentino (de apellido vasco) hace muchos años dejó una frase que recordamos a menudo: "hay que pasar el invierno"...

El desafío es poder disfrutar el nuevo tiempo y encontrar las cosas buenas que trae.

Quizá la poesía no pasa de ninguna estación y está en nuestro espíritu...

Antón

nachocarreras dijo...

Sea como fuere hay que pasar ambas estaciones.
Saludos.

vakastolas dijo...

As dúas caras da mesma moeda, o circular da vida.

CriS dijo...

Qué bonito post... Cada estación tiene su encanto, sus momentos adorables y los que no lo son tantos... Todo pasa... todo queda...
Lo importante es cómo lo recibamos y nos adaptemos a ello, intentando sacar el máximo provecho de cada momento, haga frío o calor, tanto fuera, como en nuestro interior.

Me encantó la combinación de fotos.
Feliz verano Cuspe, feliz invierno Antón.

Carlos Sousa dijo...

Que sorte tedes que ó mesmo tempo estades nas dúas estacións, ala! tanto fai frío como calor. Algo "parecido" pasounos aquí coa primavera, que non sabíamos se íamos cara ó verán ou cara ó inverno.

Pois que cada un disfrute da súa o millor que poida, que ten que haber de todo.

Boa mostra coas fotos, unha aperta.

Pedro Ojeda Escudero dijo...

Qué singular circunstancia esta que nos permite, a la vez, vivir dos cambios. Feliz verano, feliz invierno.

Raposo dijo...

Tódalas estacións teñen os seus aspectos positivos e fermosos. É cuestión de aproveitalos.

ruben dijo...

La vida es ver volver, pero cada estación que entra me parece nueva como si no la recordara.

PABLO JESUS GAMEZ RODRIGUEZ dijo...

Un enorme abrazo para ambos, queridos amigos...!!!

Victoria dijo...

Que bonito!!!! É unha entrada preciosa, unha vez máis mostrades a eterna dualidade da vida: inverno-verán, frio-calor, claro-oscuro, vida-morte...
Sodes xeniales os dous.
Para vos a aparta máis grande.

São dijo...

Que bom ter o dom de viver em simultâneo em dois lugares!

Apertas.

matrioska_verde dijo...

contrastes, cara e cruz de unha moeda... hai que pasalo, non queda outra.

bicos,

Carmen Graña Barreiro dijo...

Cuspe a Antón, moi bonito post. O verán en Galicia é fermoso, pero a min gústame máis a primavera e o outono. Non me gusta a calor, e menos a que fai en Bos Aires, agora metido no frío do inverno, nunca comparable co que fai en Galicia. Alí si que fai frío!!
Un aperta

montse dijo...

Me gusta la frase que utilizas Anton de: "disfrutar el nuevo tiempo y encontrar las cosas buenas que trae" y la tuya Cuspe: "Es tiempo de crecer y de comenzar a recoger la cosecha del trabajo del año". Con las dos como base,que sirven al igual para cualquier dia y para cada una de las estaciones del año, a mi modo de ver, ya tienes una buena fórmula para sentirte en paz con uno mismo y con tu entorno...O en otras palabras, feliz y satisfecha de vivir.
Gracias por regalarme esta reflexión.
Un abrazo para los dos.

fonsilleda dijo...

Mmmmmmmmmmm as cereixas, a herba nos pes, a area da praia, o sol.
Sempre e tempo de medrar, agás mentres durmes.
Gústame tanto o verán como o inverno, pero son muller de outono.
Fermosa entrada.
Bicos os dous.

Barreira dijo...

E a vida que continúa co seu curso.
Saudos e pasade bon verán/inverno

HADEX dijo...

Como di Barreira, bon verán e bon inverno....

paidovento dijo...

Eu son máis de inverno, pero recoñezo que hai un feixe de cousas que esta estación che impide facer.
Con todo, hai que aproveitar o bo dunha e doutra.
Se podes, pasa polo meu blog para cubrir unha enquisa.
Un saúdo.

Paz Zeltia dijo...

non termino de asombrarme do funcionamento perfecto da naturaleza, teimuda, cos seus cambios repetidos, invariables, lentos, progresivos...
como as estacións van marcando as nosas vidas, elas son as que configuran os calendarios.
un misterio, un espectáculo.

São dijo...

Só para deixar um abraço.

Anónimo dijo...

Mayo, mayo era por Mayo
cuando hace la calor
cuando los lirios se encañan
y estan los campos en flor,
Caundo canta la calandria
y responde el ruiseñor
Cuando los enamorados
van a servir al amor.....
Estio-Inverno, branco nas sienes no paso do tempo, frio no corpo de soños deserto, de mans abertar ó vento.
Area que escapa por entre os meus dedos como graos de tempo,atrapado entre cristales dun futuro incierto...

latorredelosseñosesmeralda dijo...

Son eu cuspe, non sei porque non saleu antes a miña identificacion, e ponanonimo.,..
Bicos

Chousa da Alcandra dijo...

E logo quen carallo roubou o meu comentario a este post???. Seguro que foi o outono e maila primavera. Eses dous, comestos polos ciumes, seguriño que viñeron facer das suas por aquí tamén...

Como son de memoria fráxil, coido que naquel comentario fallido decíavos que vos abriguedes moito do calor e que deixedes pasar o frio. Que merquedes paraugas para a choiva e sombrillas para o sol...Que disfrutedes do verán e tamén do inverno.
E mandaba bicos (para ela) e saúdos (para él).

LM dijo...

fantástico! que bem poder viver duas estazons a um tempo!

beijos

alfonso dijo...

… con la mirada…

Y casi me pilló caminando por los bosques mágicos de Lugo, camino de Santiago y Fisterra acariciando las hojas de los carballos mis pies.

... bicos e apertas

CR & LMA
____________________________