sábado, 9 de enero de 2010

Nunha praia do sur




Qué lonxe da terra chegaron os galegos...
(Preme nas fotos se queres ver os detalles)

21 comentarios:

Antón de Muros dijo...

¡Qué lejos de Galicia llegaron los gallegos!

Antón.

Myriam dijo...

Hasta el fin del mundo, ¿ no es cierto, Antón?

Abrazo a ti y a Cuspe de píta

Paz Zeltia dijo...

ata praias sen xente bañadas por ese sol que tan lonxe parece de aquí, arrodeados por esta ola de frío, que deixa as aldeas envolveitas en branco.

a camiseta do neno rebuldeiro, encántame.
os rapaces supoño que son fillos teus, antón
os sorrisos das suas caras, serán os dos teus ollos ¿ou non?.
quere un que medren e despois ó que medraron xa podían volver a medrar cara atrás!

PABLO JESUS GAMEZ RODRIGUEZ dijo...

Un enorme abrazo amigos...!

Pedro Ojeda Escudero dijo...

...pero Galicia siempre fue dentro de ellos.

Chousa da Alcandra dijo...

Ten razón Pedro Ojeda. Galiza sempre quedou dentro, e xermolou. Para mostra: vostede, Antón!

(Vos na praia e aquí aterecendo coas xeadas e a neve...)

Apertas dende a Chousa

Cuspedepita dijo...

Si, e que curioso resulta andar por esas rutas despois de viaxar case 24 horas entre coche e avións ata Bos Aires e outro día e medio cara o sul e atopar lugares que se chamen Darregueira, Rivadeo, Saavedra, Orense... ¡tan lonxe de Galicia!

As praias ao sul son fermosas, solitarias, como as que nos amosas e salvaxes ¡Quen puidera deixar esta neve e aparecer de repente ahí ! :-))
¡Mándanos unhas raioliñas de sol, anda! :-)

Biquiños

CriS dijo...

Tan lejos pero tan cerca... A veces, no hay distancias mas que las que nosotros queramos inventar.

besos y feliz año...

Victoria dijo...

Os galegos estamos en todas partes!!! lembra a cación "hay un gallego en la luna".
Bicos enormes e Feliz ano

Carlos Sousa dijo...

Que envexa e que marabilla!!!

Esas praias desertas deben ser unha gozada e se están pobladas por galegos, aínda máis.

Apertas

fonsilleda dijo...

Fermosas fotos. E sí, é ben certo: ¡que lonxe!.
Bicos para os dous.

Aniña (@vampyevil) dijo...

decia una cancion que habia uno que estaba en la luna jajajaj
besitos

Antón de Muros dijo...

Zeltia:

Tes toda a razón. Os rapaces son os meus fillos máis pequenos e a súa ledicia é a miña.

Unha aperta.

Antón.

Antón de Muros dijo...

Myr, zeltia, Cornelivs, Pedro, Chousa, Cuspe, Cris, Victoria, Carlos, fonsilleda, Aniña:

Grazas polos comentarios.

Moitos saúdos.

Antón.

aopedfarelo dijo...

E noa aqui entre tanto...conxelados, unha trboada tras outra, vento, chuvia, frio e neve... Non somos quen de coller o macuto e as chirucas, e sair a patear un anaco dese mndo ignoto, do que nos falas.....
Unha aperta, para ti e un bico a Marisa.

vintxuca dijo...

que lonxe chegamos os galegos e que bonito é o mar ...dende aquí, dende acolá....olhes onde olhes...é fermoso!!!!
Un segredo para vos cuspe de pita.... o primeiro que fago cando desperto e abrir amodinho a minha fiestra (chova ou faga sol) e olhar un ratinho para o mar.

paideleo dijo...

Que envexa !.

PABLO JESUS GAMEZ RODRIGUEZ dijo...

http://cornelivs.blogspot.com/2010/01/1-aniversario-del-manifiestro-por-la.html

Imposible detenerme, amigo. En el enlace de arriba encontrarás mas información.

Cuento contigo.

Gracias por anticipado y un enorme abrazo.

irene dijo...

Bonitas fotos, me están entrando ganas de volver a A Coruña, allí tengo una amiga. Sí que llegaron lejos algunos, Cuspe de pita y tú, por ejemplo.
Biquiños para los dos.

Antón de Muros dijo...

Aopedofarelo, Vintxu, Paideleo: grazas pola visita :-)

Antón.

Antón de Muros dijo...

Irene: Cuspe de Pita vive en Galicia.
El que está lejos soy yo: Antón. ;-)

Bicos.

Antón.