ata praias sen xente bañadas por ese sol que tan lonxe parece de aquí, arrodeados por esta ola de frío, que deixa as aldeas envolveitas en branco.
a camiseta do neno rebuldeiro, encántame. os rapaces supoño que son fillos teus, antón os sorrisos das suas caras, serán os dos teus ollos ¿ou non?. quere un que medren e despois ó que medraron xa podían volver a medrar cara atrás!
Si, e que curioso resulta andar por esas rutas despois de viaxar case 24 horas entre coche e avións ata Bos Aires e outro día e medio cara o sul e atopar lugares que se chamen Darregueira, Rivadeo, Saavedra, Orense... ¡tan lonxe de Galicia!
As praias ao sul son fermosas, solitarias, como as que nos amosas e salvaxes ¡Quen puidera deixar esta neve e aparecer de repente ahí ! :-)) ¡Mándanos unhas raioliñas de sol, anda! :-)
E noa aqui entre tanto...conxelados, unha trboada tras outra, vento, chuvia, frio e neve... Non somos quen de coller o macuto e as chirucas, e sair a patear un anaco dese mndo ignoto, do que nos falas..... Unha aperta, para ti e un bico a Marisa.
que lonxe chegamos os galegos e que bonito é o mar ...dende aquí, dende acolá....olhes onde olhes...é fermoso!!!! Un segredo para vos cuspe de pita.... o primeiro que fago cando desperto e abrir amodinho a minha fiestra (chova ou faga sol) e olhar un ratinho para o mar.
Bonitas fotos, me están entrando ganas de volver a A Coruña, allí tengo una amiga. Sí que llegaron lejos algunos, Cuspe de pita y tú, por ejemplo. Biquiños para los dos.
21 comentarios:
¡Qué lejos de Galicia llegaron los gallegos!
Antón.
Hasta el fin del mundo, ¿ no es cierto, Antón?
Abrazo a ti y a Cuspe de píta
ata praias sen xente bañadas por ese sol que tan lonxe parece de aquí, arrodeados por esta ola de frío, que deixa as aldeas envolveitas en branco.
a camiseta do neno rebuldeiro, encántame.
os rapaces supoño que son fillos teus, antón
os sorrisos das suas caras, serán os dos teus ollos ¿ou non?.
quere un que medren e despois ó que medraron xa podían volver a medrar cara atrás!
Un enorme abrazo amigos...!
...pero Galicia siempre fue dentro de ellos.
Ten razón Pedro Ojeda. Galiza sempre quedou dentro, e xermolou. Para mostra: vostede, Antón!
(Vos na praia e aquí aterecendo coas xeadas e a neve...)
Apertas dende a Chousa
Si, e que curioso resulta andar por esas rutas despois de viaxar case 24 horas entre coche e avións ata Bos Aires e outro día e medio cara o sul e atopar lugares que se chamen Darregueira, Rivadeo, Saavedra, Orense... ¡tan lonxe de Galicia!
As praias ao sul son fermosas, solitarias, como as que nos amosas e salvaxes ¡Quen puidera deixar esta neve e aparecer de repente ahí ! :-))
¡Mándanos unhas raioliñas de sol, anda! :-)
Biquiños
Tan lejos pero tan cerca... A veces, no hay distancias mas que las que nosotros queramos inventar.
besos y feliz año...
Os galegos estamos en todas partes!!! lembra a cación "hay un gallego en la luna".
Bicos enormes e Feliz ano
Que envexa e que marabilla!!!
Esas praias desertas deben ser unha gozada e se están pobladas por galegos, aínda máis.
Apertas
Fermosas fotos. E sí, é ben certo: ¡que lonxe!.
Bicos para os dous.
decia una cancion que habia uno que estaba en la luna jajajaj
besitos
Zeltia:
Tes toda a razón. Os rapaces son os meus fillos máis pequenos e a súa ledicia é a miña.
Unha aperta.
Antón.
Myr, zeltia, Cornelivs, Pedro, Chousa, Cuspe, Cris, Victoria, Carlos, fonsilleda, Aniña:
Grazas polos comentarios.
Moitos saúdos.
Antón.
E noa aqui entre tanto...conxelados, unha trboada tras outra, vento, chuvia, frio e neve... Non somos quen de coller o macuto e as chirucas, e sair a patear un anaco dese mndo ignoto, do que nos falas.....
Unha aperta, para ti e un bico a Marisa.
que lonxe chegamos os galegos e que bonito é o mar ...dende aquí, dende acolá....olhes onde olhes...é fermoso!!!!
Un segredo para vos cuspe de pita.... o primeiro que fago cando desperto e abrir amodinho a minha fiestra (chova ou faga sol) e olhar un ratinho para o mar.
Que envexa !.
http://cornelivs.blogspot.com/2010/01/1-aniversario-del-manifiestro-por-la.html
Imposible detenerme, amigo. En el enlace de arriba encontrarás mas información.
Cuento contigo.
Gracias por anticipado y un enorme abrazo.
Bonitas fotos, me están entrando ganas de volver a A Coruña, allí tengo una amiga. Sí que llegaron lejos algunos, Cuspe de pita y tú, por ejemplo.
Biquiños para los dos.
Aopedofarelo, Vintxu, Paideleo: grazas pola visita :-)
Antón.
Irene: Cuspe de Pita vive en Galicia.
El que está lejos soy yo: Antón. ;-)
Bicos.
Antón.
Publicar un comentario