Foto: Cuspedepita
Por certo: aínda é 17 de maio aquí en Arxentina ;-)Apertas.Antón.
YO SOLO LEO Y PIENSO. NO HABLO PORQUE NO SE.BESITOS
• Non leo, non falo e non penso... más podría pensar, falar, leer e escribir, aunque fora mui malamente. Sempre quedou algo entre miñas neuronas.• apertas CR & LMA________________________________•
¡Una maravillosa lengua!
Abrazos, amigos...! He vuelto.
Pois dende esta Fisterra o interior do país...envíoche unha aperta
¡Ben feito!, ainda que eu más que nada SINTO.Bicos
Agardo que o pasases ben. Teño un sorteo dun libro en cgruan. Se queres pasate por alí. Saúdos
"Falo, leo e escribo. Penso en galego", aquí, entre o mar Atlántico, o Cantábrico, pechada polo Courel, os Ancares, os Montes de León e Portugal...Un saúdo.
Coa que está caendo aquí en Galicia nos últimos tempos, as túas palabras desde o outro lado do océano, soan a esperanza :-)Eu, por suposto, tamén falo, leo escribo, penso e sinto en galego. É que son galega ;-). Coma ti :-))) Apertas
Non vira eu este post teu!a mellor homenaxe que lle podías facer a língua: tí mesmo.(E gracias por por a foto, agora ata parece que estás máis perto)
eló?por onde andades?
non seredes dos que se pasaron ó feisbuk!
Pola miña banda nadiña de "feisbuk", Zeltia.Co traballo e a familia non me quedan azos para o mundo virtual :-(Unha aperta.Antón.
Publicar un comentario
14 comentarios:
Por certo: aínda é 17 de maio aquí en Arxentina ;-)
Apertas.
Antón.
YO SOLO LEO Y PIENSO. NO HABLO PORQUE NO SE.
BESITOS
• Non leo, non falo e non penso... más podría pensar, falar, leer e escribir, aunque fora mui malamente. Sempre quedou algo entre miñas neuronas.
• apertas
CR & LMA
________________________________
•
¡Una maravillosa lengua!
Abrazos, amigos...! He vuelto.
Pois dende esta Fisterra o interior do país...envíoche unha aperta
¡Ben feito!, ainda que eu más que nada SINTO.
Bicos
Agardo que o pasases ben. Teño un sorteo dun libro en cgruan. Se queres pasate por alí. Saúdos
"Falo, leo e escribo. Penso en galego", aquí, entre o mar Atlántico, o Cantábrico, pechada polo Courel, os Ancares, os Montes de León e Portugal...
Un saúdo.
Coa que está caendo aquí en Galicia nos últimos tempos, as túas palabras desde o outro lado do océano, soan a esperanza :-)
Eu, por suposto, tamén falo, leo escribo, penso e sinto en galego. É que son galega ;-).
Coma ti :-)))
Apertas
Non vira eu este post teu!
a mellor homenaxe que lle podías facer a língua: tí mesmo.
(E gracias por por a foto, agora ata parece que estás máis perto)
eló?
por onde andades?
non seredes dos que se pasaron ó feisbuk!
Pola miña banda nadiña de "feisbuk", Zeltia.
Co traballo e a familia non me quedan azos para o mundo virtual :-(
Unha aperta.
Antón.
Publicar un comentario