Hoy entramos en otoño... las flores se esconden después de un largo verano... ahora toca renovarse, recogerse... en cualquier caso es maravilloso el otoño también que nos trae tantos colores, tanta lluvia...
Aí comeza a primavera e abrocha a vida, con toda a súa cor, mentres aquí comeza a morrer todo un ano máis. As follas das maceiras alfombran o prado ao pé da casa e os camiños cóbrense dunha capa de cores que roxe coas pegadas. Pero os carballos, irmán, aínda se manteñen rexos e firmes, coas follas verdes... Coma sempre, xa sabes, son os últimos en darse por vencidos e deixar que o vento traidor lles arrebate a cor ás súas ponlas.
É unha flor moi bonita. A min non sei porque inspirame tranquilidade, como se estivera tirada nun campo de flores nun dia de verán(en vez de outono que é o que intenta expresar esta foto).
Todo comienzo, ten un final certo. O que media entre o principio e o final....Depende de cada un de nos. Sempre que alguen empeza unha historia o fai por algo e para algo, o que ocurre é que as veces, chegamos ao final antes de darnos conta, e non atopamos a satisfaccion que anhelamos ao empezar...
Todo comienzo, ten un final certo. O que media entre o principio e o final....Depende de cada un de nos. Sempre que alguen empeza unha historia o fai por algo e para algo, o que ocurre é que as veces, chegamos ao final antes de darnos conta, e non atopamos a satisfaccion que anhelamos ao empezar...
un agasallo bonito para un deseo que é recíproco, cada un no seu lado do mar, o caso e vivir o momento que toque percibindo que se vive, que é a vida que tes, esa a que está ahí, aquí e agora... neste precioso outono, (precioso de momento) :D
PEDRO: así como la moneda tiene dos caras, cada uno transita su propia estación. Mientras vives el otoño, intuyes la primavera ;-)
CRIS: es de sabios reconocer la belleza de cada momento. Feliz estación :-)
LILY: como siempre: gracias por tu presencia. Feliz otoño para vos, Daniel y las chicas.
CHOUSA: todos temos que sacar as castañas do lume. Que o pasedes ben :-)
VECA: é bo recoñecer a época en que vive cada un :-) Que disfrutedes do outono.
MARCELO: gracias por tu visita. Es cierto: tal vez conozca en pesona a la usina de "micro relatos" más famosa de Buenos Aires, jajaja
LUA: grazas pola túa visita :-)
CUSPE: gracias polos saúdos. Por certo: os carballos fanme lembrar a aqueles emigrantes galegos pola súa forza e vontade ;-)
MI DESPERTAR: bienvenida a Cuspe. Saludos para el otro extremo de América.
LM: pois é moi famoso ese lugar. É certo. Unha aperta.
FATIMA: grazas pola túa mensaxe. Non esquezas que eu estou na primavera e por iso a flor. Vexo que tes moita imaxinación e a flor fixoche viaxar polo tempo. Saúdos.
LATORREDELOSSUEÑOSESMERALDA: non se pode vivir sen ilusión. A esperanza é o último que se perde. Saúdos.
ZELTIA: Estou dacordo. Hai que disfrutar do que temos agora mesmo. Que teñas un bo outono, cheo de ledicia.
18 comentarios:
Saludos desde un otoño a una primavera.
Hoy entramos en otoño... las flores se esconden después de un largo verano... ahora toca renovarse, recogerse... en cualquier caso es maravilloso el otoño también que nos trae tantos colores, tanta lluvia...
feliz estación!!
GRACIÑAS!!!!
FELIZ PRIMAVERA PARA TI Y LOS TUYOS!!!!!
FELIZ OTOÑO PARA TODOS LOS QUE VISITAN ESTE BLOG!!!!
BIKIÑOS!!!!!
LILY
Disfruta da Prima Vera, Antón. Aquí vai chegando o Out Ono... (habémoslle sacar as castañas do lume, xa verás)
Terceiro blog que visito hoxe e no que se fala do outono; por tanto, a terceira vez que digo hoxe o moito que me gusta o outono....
Un saludo Anton!
igualmente e saudos!
Gracias Antón! Y quien sabe, un día de estos nos encontramos en O Toxo, o algún otro gallego de Buenos Aires!
Aí comeza a primavera e abrocha a vida, con toda a súa cor, mentres aquí comeza a morrer todo un ano máis.
As follas das maceiras alfombran o prado ao pé da casa e os camiños cóbrense dunha capa de cores que roxe coas pegadas.
Pero os carballos, irmán, aínda se manteñen rexos e firmes, coas follas verdes...
Coma sempre, xa sabes, son os últimos en darse por vencidos e deixar que o vento traidor lles arrebate a cor ás súas ponlas.
Chuchos de sol outonizo.
Y llega el otoño en Miami Las lluvias son fuertes los vientos muy suaves y en el intermedio
el otoño que se abre
Y llega el otoño en Miami Las lluvias son fuertes los vientos muy suaves y en el intermedio
el otoño que se abre
ai, que bem me falaram do toxo os argentinos...feliz primavera!beijos
Por toda a arañeira ulese o Outono. Aquí, tamén. Bicos
É unha flor moi bonita. A min non sei porque inspirame tranquilidade, como se estivera tirada nun campo de flores nun dia de verán(en vez de outono que é o que intenta expresar esta foto).
Todo comienzo, ten un final certo.
O que media entre o principio e o final....Depende de cada un de nos.
Sempre que alguen empeza unha historia o fai por algo e para algo, o que ocurre é que as veces, chegamos ao final antes de darnos conta, e non atopamos a satisfaccion que anhelamos ao empezar...
Todo comienzo, ten un final certo.
O que media entre o principio e o final....Depende de cada un de nos.
Sempre que alguen empeza unha historia o fai por algo e para algo, o que ocurre é que as veces, chegamos ao final antes de darnos conta, e non atopamos a satisfaccion que anhelamos ao empezar...
un agasallo bonito para un deseo que é recíproco, cada un no seu lado do mar, o caso e vivir o momento que toque percibindo que se vive, que é a vida que tes, esa a que está ahí, aquí e agora... neste precioso outono, (precioso de momento) :D
PEDRO: así como la moneda tiene dos caras, cada uno transita su propia estación. Mientras vives el otoño, intuyes la primavera ;-)
CRIS: es de sabios reconocer la belleza de cada momento. Feliz estación :-)
LILY: como siempre: gracias por tu presencia. Feliz otoño para vos, Daniel y las chicas.
CHOUSA: todos temos que sacar as castañas do lume.
Que o pasedes ben :-)
VECA: é bo recoñecer a época en que vive cada un :-)
Que disfrutedes do outono.
MARCELO: gracias por tu visita. Es cierto: tal vez conozca en pesona a la usina de "micro relatos" más famosa de Buenos Aires, jajaja
LUA: grazas pola túa visita :-)
CUSPE: gracias polos saúdos. Por certo: os carballos fanme lembrar a aqueles emigrantes galegos pola súa forza e vontade ;-)
MI DESPERTAR: bienvenida a Cuspe. Saludos para el otro extremo de América.
LM: pois é moi famoso ese lugar. É certo. Unha aperta.
FATIMA: grazas pola túa mensaxe. Non esquezas que eu estou na primavera e por iso a flor. Vexo que tes moita imaxinación e a flor fixoche viaxar polo tempo.
Saúdos.
LATORREDELOSSUEÑOSESMERALDA: non se pode vivir sen ilusión. A esperanza é o último que se perde.
Saúdos.
ZELTIA: Estou dacordo. Hai que disfrutar do que temos agora mesmo. Que teñas un bo outono, cheo de ledicia.
Grazas a todos polas súas palabras no blog.
Antón.
Publicar un comentario