Din que cos anos a percepción do tempo cambia e debe ser verdade porque non sei por onde se me escurriron tantas semanas, tantos días, tantas horas...
Non sei cando pasou o inverno, e a primavera e o verán, pero de súpeto entro aquí e volve a ser outono, un ano máis, (un ano menos)...
Non é que haxa moito que contar, agás que a filla máis nova xa deixou o niño para ir á universidade ou que os pais envelleceron anos de golpe e agora precisan todos os coidados. Nesas dúas cousas creo que invertín a maior parte das miñas forzas nestes últimos meses. Foi un ano duro, con moitos sobresaltos e traballo, traballo, traballo...
Neste momento semella que podo tomar un pouco de aire e boto de menos saber dos amigos, por iso estou aquí outra vez.
10 comentarios:
Collendo aire andamos, Cuspe.
Alédame ben ver letras túas
Bicos deste tempo
Buenos días, Cuspe de pita:
Dan ganas de llegar hasta el camino de tu fotografía.
Se echaba en falta tu voz en la Red, que nos habla en tus entradas con ese idioma galego tan musical, que siempre recuerda a Rosalía.
Un abrazo.
Me alegro sobremanera de que vuelvas de que te asomes por esa ventana tuya que echaba de menos.
Bicos
Se me ha olvidado poner el nombre.
Más bicos
Pois aquí estamos. ïmola virando, como di o outro. Cos pequenos que medran na túa e na miña casa e os maiores que envellecen.
A vida é así e eu trato de arquivala para o futuro.
Benvida de novo !.
Me he alegrado mucho de ver, de nuevo, un comentario tuyo en mi blog y ahora esta entrada!!
Seguiremos nuestro día a día!!
Un abrazo para ti y también para Anton.
pois eu levo unha alegría
o agro da blogosfera que frecuentaba foise valeirando...
alegra un retorno!
:)
(este momento da vida en que os nosos pequenos voan e os nosos maiores ... tamén voan, pero doutro xeito máis definitivo)
¡Qué alegría volver a ver actualizado este blog al que tanto cariño tengo!
Celebro verte otra vez, aquí y en mis casas.
Me gusta esa foto ¿del camino?
Pasé por ahí en Mayo, haciendo el Camino Primitivo. Buen pulpo en el Caldeira. Buen recuerdo.
· bicos
· CR · & · LMA ·
ñOCO Le bOLO, la foto sí es de un trocito de camino primitivo que está justo enfrente de mi casa, pero depende por donde hayas seguido desde Fonsagrada habrás pasado por el o no.
¡Que pena no haber sabido que ibas a pasar tan cerquita !
Un abrazo
Publicar un comentario