SEMÁFORO
Arañeiras de soños
colgan do semáforo
no que hoxe me deteño.
O verde do mofo
que nos trouxo o tempo
a min e a ti.
Amarelo caduco
das cousas
que xa non son o que eran.
E vermello escuro
dese sangue antigo,
no que eu te levaba,
e xa... non te levo.
A foto do mofo atopeina aquí: http://peleteiro.es/departamentos/biologia/1_BAC/musgo.jpg
As outras son da miña autoría.
18 comentarios:
Semáforos así da gusto deterse neles (ainda que non cruce polo paso de peóns ningunha jabata de andares garbosos e donaire na mirada)!!
Chuchos en vermello
q original ojala fueran todos asi
verde, amarelo e vermello...
O que foi xa non é.
Un tempo novo comeza cando pecha o antigo.
Unha aperta.
Antón.
oooohhhh que bonito... qué colores... la renovación del otoño, es genial!
besos coloridos
NO HAY NADA MAS LINDO QUE LOS COLORES DEL OTOÑO ,PORQUE ES UNA GAMA VARIADA DE ELLOS.
ME ENCANTO LOAS FOTOS
LILY
Moi orixinal, gustoume moito. Bicos.
Xa podían ser así tódolos semáforos.
Fermosas fotos y fermosas verbas.
Pensei neste semáforo o outro día en Arbo. A falta de árbores de folla caduca están as follas das viñas coa súa variedade de cores tan extensa.
Hola como estas lindo blog te felicito. Aprovecho la oportunidad para pedirte que me ayudes, necesito difundir un cartel en el cual estoy solicitando apoyo para un grupo de niños por favor visítame http://fotoreportajesec.blogspot.com/
Saludos cordiales,
Pocho
Vou repetir pero tamén penso que é moi orixinal. Un semáforo ben enxebre.
Gostei do post.
Lamentavelmente, não sei nem escrever nem falar galego, mas como é irmã gémea do português...
Unha aperta.
que triste o poema, cuspe...
sempre o é o desamor.
inda que serrat di que nunca es triste la verdad
seguro que as cidades iam ser um lugar mais acolhedor se trocassem o ssemaforos por este. beijos
Maravilloso el poema Cuspe y mejores fotos.
Fuerte abrazo!
me gusta el estilo de las fotos me da paz tu blog
besos
unhas fotos preciosas, e a letra tamen bicos
Tócame parar, porque me quedo coa primeira. Semáforo en vermello...
CAndo eu era rapaz, as veces maxinaba que os semaforos eran como arcos da vella, aos que lle faltaban cores....
Encantame a tua reflexion, no poema, pero eres xenerosa de mais, ou optimista dabondo.....
Publicar un comentario