Primeiro foi unha construcción do persoal do ferrocarril, despois foi un bar e por último ficou baleira.
O outro día descubrín que ten un vixía no primeiro andar...
O outro día descubrín que ten un vixía no primeiro andar...
(Traducción en comentarios)
20 comentarios:
La casa abandonada
Primero fue una construcción del personal del ferrocarril, después fue un bar y por último quedó vacía.
El otro día descubrí que tiene un vigía en la primera planta ...
Antón.
Case sempre ese tipo de casas teñen o romanticismo que lles dá o misterio, o descoñecido. A túa, ademais está fermosa nas fotos, con ese vixiante, tan quedo...
Deixo unha aperta.
Cuántos misterios hay siempre en una casa vacía...
que sitio mas chulo... siempre vigilado.
Estiven en Cuba fai pouco i é impresionante as vivendas señorias que hai en estado ruinoso. E non están valeiras.
Saudos.
Las casas vacías tienen esos misterios que nos gustan, siempre tienen alguna historia por descubrir.
Saludos.
Ese vixía, case fantasma, que habita a casa, quizá non sexa máis que unha representación de todas as almas que por alí pasaron, e que algunha vez desexaron quedarse.
Apertas con sol.
Coa chegada do terceiro neto Roi, non o parece pero me rompeu un pouco a rutina. Agora teño unha chea de blogs amigos pendentes de ver e ler, que espero poder pór ao día durante esta semana.
Din por estas terras que cando os gatos dormen moito é que vai chover aínda que este parece que só toma o sol, mira que són cómodos.
En canto á casa se xa pechada ten misterio con vixiante xa non che digo.
A.Cris
Ten un vixía e seguro que muitos segredos para contar.
Ese vixía dalle constancia do seu valor; que xa se ve de por sí.
Unha aperta
Temo que lo peor está por llegar: se me antoja un futuro extraño e incierto para esa casa.
Un saludo
Un pouco pálido, sospeitoso...
pois que pena porque semella unha casa ben bonita.
bicos,
vaia! que sensación de inquedanza produce... (será influencia das películas de medo)
e tí parece que vas pola rúa co periscopio, porque descubres cousas curiosas, no medio do traxín.
En las casas siempre queda algo de quien allí habitó...a veces se ve... a veces no... pero vacías del todo creo que nunca quedan...
bss
A miña casa é a cinco rúas da "garita"... (que era o nome do sitio cando foi un bar) e xamáis tiven en conta ao vixía!!!
Lembro que nos anos oitenta, eu pasaba en bici por aí, e isa casa tiña un arbor dentro; no meio do bar que logo foi centro cultural.
Nestes días vou darme unha volta por ver ao inquietante vixía.
FONSILLEDA: tes razón, as casas abandonadas están cheas de misterio.
Unha aperta.
PEDRO: parece como si las custodiaran los espíritus de aquellos que las habitaron...
Un abrazo.
ANIÑA: me alegra que te haya gustado.
Un beso.
BARREIRA: imaxino que tiveches unha viaxe inesquecible.
Eu non coñezo a illa.
Saúdos.
NACHO: así es :-)
Saludos.
CUSPEDEPITA: é case un fantasma, tes toda a razón ;-)
Chuchos.
ABUELOSCRISYTOÑO: parabéns por Roi!
Unha aperta.
PAIDELEO: moitos segredos. Moitos.
Unha aperta.
CHOUSA: grazas pola visita :-)
Unha aperta.
ANDRÉS: el futuro es inquietante... vaya idea.
Que podamos estar a salvo los que no vivimos en esa casa ;-)
Saludos.
VAKASTOLAS: tes razón. Esa "persoa" está moi pálida ;-)
Saúdos.
ALDABRA: ben bonita, sí.
Saúdos.
ZELTIA: jajaja, ando co periscopio pola cidade, tes razón :-)
Unha aperta.
CRIS: están llenas de misterio :-)
Bicos.
MARIELA: é ben certo o que contas.
Mándalle os meus saúdos ao vixía ;-)
Bicos.
Publicar un comentario