domingo, 6 de septiembre de 2009

Punto de vista



Primeiros xermolos de setembro no meu xardín.



Aínda que esteas no inverno non deixes de pensar que axiña virá a primavera ;-)



(Traducción en comentarios)

27 comentarios:

Antón de Muros dijo...

Punto de vista

Primeros brotes de septiembre en mi jardín.

Aunque estés en el invierno no dejes de pensar que pronto vendrá la primavera ;-)

Antón.

Chousa da Alcandra dijo...

E quen o dude vaino pillar o polen sin decatarse!.

Por aquí en setembro empezan a esmorecer os vexetais; pero seguro que o fan co ánimo e intención de non ofrecer resistencia aos ventos do outono e inverno e de xeito simultáneo, recuperar forzas para a nova primaveira...
O péndulo do tempo, que non para

Apertas

PABLO JESUS GAMEZ RODRIGUEZ dijo...

Asi es, amigo Anton; no dejare de pensarlo.

Un abrazo.

Silvi (reikijai) dijo...

...La primavera ... faltan solo unos días...para los mas jovenes;
el otoño me sienta mejor...Ahora pienso en mi...Antes primero lo demás...Besitos.Silvi.

Pedro Ojeda Escudero dijo...

Ay, por aquí se acaba el verano...

Cuspedepita dijo...

¡ As fotos ampliadas son espectaculares !

A beleza do outono e do inverno non existiría sen esa promesa de que detrás virá a primavera e volverá a luz.

Unha aperta

Cuspedepita dijo...

"Son coma o gromiño verde
que nace da gouña podrecida
no medio da xeada...
Sempre na liña
entre o perigo de morte,
e o perigo da vida
que me empuxa a saír ao sol."
:-)))

CriS dijo...

Ohhh claro que vendrá, ya se está asomando por allí y dándoos sus primeros regalos.
Pues eso, aquí empezamos a atisbar el otoño y estoy deseando ver sus juegos de colores.

Bss

Feliciti dijo...

Sí Antón,no sé cómo se puede olvidar tan fácilmente que estamos tan llenos de vida,entre unos cuantos planetas que yacen desolados colgando junto a nosotros,me pregunto si sólo ese hecho no será ya razón suficiente para amarla?

fonsilleda dijo...

Si, aquí tamén comeza a cambiar todo: as follas das árbores cambian de cor para logo caer, é o momento dos cogomelos, das cores do outono. Da súa beleza.
E volverá o verán.

irene dijo...

Preciosas fotos, qué envidia, me gustaría tener un jardín así.
También el invierno tiene sus cosas bonitas, y el otoño, y el verano..., sólo hay que saber encontrarlas.
Y como decía Tagore, de noche no llores por el sol porque te impedirá ver las estrellas.
Biquiños, Antón.

An dijo...

o meu calacu segue sen dar flor,cousas de telo dentro do piso, os seus hirmáns, levados a "aldea" xa teñon un froito xeitoso, é fermoso ver o froito do esforzo de un o da propia natureza. Saúdos

latorredelosueñosesmeralda dijo...

Cando as forsitias florezcan
as mans nos petos do meu pantalon
un asubio no silencio
a mirada nos pes en barro do tempo perdido, certo.
CAndo a neboa dos ollos tapen a luz dos ollos cegos,
cando perdidos choremos polo que non somos, e nunca xamais imos ser
As anduriñas revolotearan no ceo,
as pedras dos rios secos, choveran sobre nos e os primeiros bicos dos amantes han recordarnos que somos nos, os que estamos a vivir un mundo nvo, un soño irreal do que non queremos espertarnos

Marcelo dijo...

Es una excelnte idea (muy buenas las fotos)
Un abrazo

Miguel Martinez Martinez dijo...

De que cosa tan sencilla , has hecho una fotografia estupenda.

ruben dijo...

Al ampliarlas me he llevado una grata sorpresa.Nítidos y hermosos esos primeros brotes.
Un abrazo

São dijo...

A esperança sempre habita o ser humano e a cot ideal para tal é , de facto, o verde!

Apertas.

paidovento dijo...

Pois eu xa penso no inverno desesperadamente, a ver se chega e nos libra desta calor abafante que nos chegou a destempo.

Barreira dijo...

Pois aqui comenzan a caer as follas das árbores. Eu xa vin pola rua unha chea delas de cor ocre.
Comenzamos o noso camiño cara o inverno.
Saudos.

Carmen Graña Barreiro dijo...

Bonitas fotos Antón. A natureza vai mudando a pel cun espectáculo marabilloso. Ultimamente a min gústame máis o outono, sobre todo o outono en Galicia, toda unha sinfonía de cores.
Un bico

Euphorbia dijo...

Aquí con la melancolía que provocan los primeros aires otoñales.
Esperemos también la primavera que siempre acaba llegando nuevamente.

Petons

Anónimo dijo...

Buenas noches, Cuspe de pita:
..."Dicen que no hablan las plantas, ni las fuentes, ni los pájaros,
ni el onda con sus rumores, ni con su brillo los astros;
lo dicen pero no es cierto,..."
(Rosalía de Castro)
-----------

Poetisa tan querida,
tú estabas en lo cierto,
pues desde una fotografía,
rojas flores de geranios,
y verdes brotes de flor del beso,
por mi nombre me han llamado.

Y he recordado la cordura
que derramaban tus versos.

Saludos. Gelu

Paz Zeltia dijo...

pois logo estou no certo eu cando intuo detrás da calor que ainda vai o outono que asoma, xa que do outro lado do mundo, xa saen os primeiros gromos da primavera.

as fotos moi bonitas, ás veces a tecnoloxía tamén se pon o servicio da arte.

Carlos Sousa dijo...

Temos estacións para tódolos gustos e cada unha ten o seu encanto. Pero a min, o inverno case que non me chista moito.

Que teñades unha primavera e verán máis estable que o noso.

Apertas

vintxuca dijo...

si...xa non queda nada!!!! en fin...o tempo pasa axiña aquí e alá...nos intentamos aproveitar as últimas raiolas de sol do verán que en nada chega o outono.
Apertas

abueloscrisytoño dijo...

Que curioso é este mundo, uns para arriba e outros para abaixo, agora tócavos a vós a gozar da primavera. Un saúdo. A.Cris

fgul dijo...

Vaites: que fermoso. Eu sempre soñei con ter un xardín, aínda que polo de agora terei que conformarme co balcón do meu piso.

Apertas desde aquén mar.