miércoles, 28 de mayo de 2008

Xogos

Tinta vermella correndo polo papel inmaculado.
Moura tecla do non existo, non son , non penso.
Tarzán absurdo colgado das árbores.
A vida a 50 por hora na travesía.
Arlequin de soños laranxa e azul.
Torre de cristal, gaiola.
Boneca abandonada.
Floreiro murcho.
Sono inútil.
Pelota rota.
Vento.
Gris.
Eu.

7 comentarios:

Anónimo dijo...

Nunca escribes un poema para mi,
dixo ela como avergoñada daquel reproche, quizais inxusto,pero que naceu do corazon dolorido da amante esquecida, e celosa.
El, colleuna da mao, e acercandoa ata o espello dixolle.
Mirate, meu amor.
Ti eres a mellor dos miñas poesias, porque este amor que de mi brota, non precisa das palabras para convencer ....

A poesia, e un acto de amor, tal vez cara un mesmo, tal vez, cara os demais.

d´Agolada dijo...

Tes un agasallo no meu blog, pásate cando queiras por el. Por certo, bonito poema. Unha aperta

busto.agolada dijo...

Fermoso poema que crece en fondura e mingua en extensión dos versos.
Vémonos o sábado. Será un pracer coñecervos.

Cuspedepita dijo...

Ningunha explicación tería máis forza, Ángel :-) Non creo que haxa maneira máis fermosa de dicilo.

Cuspedepita dijo...

Gracias polo agasallo, D´Agolada. Vou por el agora mesmo ;-)
Ata o sábado.

Cuspedepita dijo...

Gracias pola túa visita, Busto.
Vémonos o sábado :-)
A que santo/a nos encomendamos para que non chova ? ;-)

Anónimo dijo...

Na miña terra din :
Nunca choveu que non escampara......
Encomendemos a "san pariaguas" e botas chirucas...
Vemonos o Sabado, (O como dirian polas terras baixas do roxal, "miramonos o sabado"