Arxentina 3

CAMINITO

29-7-08 16:15



Temos días escuros, co ceo cheo de nubes e vai moito máis frío do que contaba.

Onte pisamos por fin as rúas de Bos Aires. Estaba unha mañá escura, con néboa e orballo.

Entramos polo barrio da Boca, onde puidemos ver algo da miseria urbana, nenos moi cativiños camiñando sós, malvestidos, baixo as pontes da autopista, xente vivindo alí, baixo esas pontes, na pobreza extrema...
Tamén vimos os enormes silos onde os camións cargan decote a area que sacan de dragar o Río da Plata para que sexa navegable, e que logo serve para a construcción.

Estacionamos xunto ao Riachuelo, preto da "Vuelta de Boca" e camiñamos ata Caminito, unha das rúas máis turísticas de Bos Aires, polas súas casas de vivas cores.




De camiño soubemos da existencia do pintor, nacido na Boca, Benito Quinquela Martín. artífice de Caminito.


As casas desta rúa museo, antiga vía do tren construída no cauce dun regueiro que desembocaba no Riachuelo, están feitas á maneira dos conventillos tradicionais dos emigrantes, con madeira e coas chapas de cinc que os barcos ingleses, que viñan buscar cargamentos de carne ao porto de Bos Aires, traían como lastre. Unha vez no porto descargaban as chapas, que eran aproveitábaas como material de construcción. Despois de colocalas pintábanas con restos de pintura dos barcos, ata onde chegaba, un anaco de cada color, infinidade de cores que compoñen un arco iris de casas e tamén, na actualidade, un arco iris de razas da xente de todo o mundo que visita este lugar tan peculiar.


Na rúa hai multitude de postos de venta de debuxos, óleos, acuarelas, etc...con motivos da mesma rúa ou relacionados co tango ou o obelisco.

Lembro o xesto de ter os pés xeados dunha bailarina de tango, coas súas sandalias de tacón alto e medias de malla, no medio da friaxe e a humidade da mañá neboenta do inverno porteño, a carón do río.

Tamén lembro as beirarrúas tradicionais, elevadas para poder andar nos días en que se asolagan as rúas coas choivas e as "crecidas" do río.

Entramos nunha tenda para mercar algúns agasallos do excelente coiro arxentino e contemplamos entre os estantes os cintos dos gauchos, adornados con moedas de prata, as boleadoras de coiro rematadas en tres bolas de madeira dura cubertas de coiro, as botas, as espuelas, os ponchos...

"Cuenta la leyenda, que el espiritu malo hacia enfermar a los indios de la tribu, el espiritu bueno queria castigarlo y como no podia alcanzarlo tomo tres estrellas (las tres Marias) las unio con un pelo de su barba y las arrojo, enrredandolas en las piernas del espiritu malo, de este modo los indios aprendieron a confeccionar boleadoras"